Zaterdag 20 mei 2017
Van Freeport naar Old Orchard Beach
Overnachting: Old Orchard Beach Inn

Direct naast ons hotel zit het Freeport Café. We hebben de afgelopen week twee keer een poging gedaan om daar te eten in de avond. Maar ook al zegt het bordje dat ze tot 8 uur open zijn, wij stonden om 7 uur voor een gesloten deur. Vreemd.

Maar nu, om 10 uur in de ochtend zijn ze zeker op en is het er heel druk. We ontbijten hier nog gezellig met Wayne en Stacey, een afscheidsontbijtje zeg maar. Jos en ik nemen allebei de Giant Cinnamon roll, oke er staat dus wel giant voor, maar hoe groot kan een kaneel broodje nou helemaal zijn. oh wow!! Kan dus héél groot zijn hier. We krijgen het dan ook niet op en nemen de helft mee in een doggy bag. Genoeg over voor de lunch.

Dan is het toch echt tijd om afscheid te nemen. Zoals eerder gezegd hebben we een hele leuke tijd met deze twee lieve mensen gehad. Het is dan ook geen good bye maar een See you again!

We rijden nog even langs de “Big Indian”, die verderop langs de weg staat, voor een foto stop. Ook rijden we nog even langs de brandweer kazerne van Freeport. Gisteren stonden de mooie gele brandweerwagens te glimmen in de zon. Maar helaas, vandaag zijn alle deuren gesloten, geen foto stop dus.

Dan gaan we “on the road”! Maar het is niet ver, ons volgende hotel in Old Orchard Beach is maar een 40 minuten rijden of zo. Dus we rijden nog even door naar Kittery, hier zit een gigantische outdoor shop. Een soort L.L. Bean, maar dan alles onder 1 dak. We zijn hier in 2015 ook geweest. Dus daar brengen we wat tijd door en geven wat dollars uit. Dan op naar het hotel. Hoewel, het is eigenlijk een Inn, een soort grote B&B. Heeft ongeveer 20 kamers en zit in een historisch pand. De kamer leek op de foto op internet echt wel groter, hahaha, maar het is prima. Helemaal in stijl ingericht. Je durft geen laatje open te trekken, bang dat het “antieke” kastje instort. Zo grappig.

We frissen ons op en zijn klaar voor onze date! Want ja, we hebben een afspraak. Met Bill & Carol. Ook deze mensen hebben een familielid die begraven ligt in Margaten. Zij hebben contact met ons gezocht naar aanleiding van het krantenartikel in december 2015 in de Portland Press Herald. Sindsdien mailen wij af en toe met hen. Bill was 13 toen zijn oom Carl in het leger ging en vertrok naar Europa om helaas nooit meer terug te keren. Zijn oom Carl was toen ongeveer 20 jaar oud.

We hebben om 18.00 uur afgesproken bij restaurant Joseph’s by the Sea. Zij komen hier vaker, wonen in een dorpje vlakbij, en zouden zorgen voor een plekje aan het raam voor de ocean view. En dat is gelukt. Als wij binnenkomen zitten zij er al, wat een hartelijke ontmoeting! Bill is 86 en Carol iets jonger. Hele lieve mensen, ook al zijn ze al wat ouder, ze staan nog midden in het leven. Het is een gezellige avond en bovendien nog lekker eten ook.

Wat ook een erg leuk gezicht is zijn de jongere die vanavond hun Prom night hebben. Blijkbaar gaan ze eerst hier eten, we zien verschillende koppels in het restaurant. Ze zien er echt prachtig uit, de jongens in een smoking en de meisjes in hun prom dress, prachtige jurken. Dit ken je eigenlijk alleen uit de film, maar nu zien we het in het echie.

Bill en Carol willen ons heel graag een stukje van hun Maine laten zien en we spreken af voor morgenmiddag.
We rijden terug naar onze Inn, blijkt dat het trouwens nogal overdreven was om met de auto te gaan. Het is echt 3 minuten rijden. Maar dat is wel lekker Amerikaans natuurlijk ;-).