Woensdag 13 september 2023
Van Robert H. Treman State Park, NY naar Cooperstown, NY
Overnachting: Cooperstown Shadow Brook Campground
Gisteravond zaten we om half 9 nog lekker buiten te genieten van het kampvuur toen we een pop-up kregen van buienalarm dat het binnen een half uur hard zou gaan regenen. Ja, tuurlijk het zal wel. Nog een ander weer appje gecheckt, ja die gaf hetzelfde aan. Dus toch maar even wat spullen naar binnen, barbecue en zo. Zelf blijven we nog zo lang mogelijk buiten zitten, eigenwijs natuurlijk. Want al snel vallen er grote druppels wat al snel overgaat in een flinke stortbui. Voor zover we het meekrijgen, want we slapen hier prima, blijft het de hele nacht aardig regenen.
Maar wat vannacht valt, valt morgen niet. En zo is het maar net, want we hebben vandaag weer een lekker weertje. In de vroege ochtend nog flinke bewolking, maar de zon laat zich daarna heel veel zien.
Om 9 uur uur zetten we de camper op de parkeerplaats van het park en gaan aan de wandel. We lopen de Gorge Trail, deze loopt langs het water omhoog. Ja, weer trappen en steile paden dus. We hebben inderdaad nog spierpijn van de vorige trappen, maar we zijn geen watjes. Het pad loopt niet constant vlak langs het water, zeker in het begin niet. Maar op een gegeven moment komen er mooie uitkijkpunten of sta je vlak langs het water. Het is dus heel anders dan Watkins Glenn, waarbij je constant langs het water loopt.
Door alle regen die er gevallen is vannacht is het pad natuurlijk heel vochtig, zo ook de houten trappen die er hier en daar zijn. En die zijn dus glad, dus je moet best opletten waar je loopt. Want anders kan je zomaar onderuit gaan. En dat gaat Jos dus ook. Achter mij hoor ik opeens een hoop herrie en daar ligt ie, languit op zijn rug. Dat doet serieus zeer, dat is duidelijk. Langzaam staat hij weer op, maar met veel pijn in zijn onderrug. Zijn fotocamera en iPhone, die hij in zijn handen had, mankeren niks. De bikkel wil toch verder lopen, we zijn nog op de heenweg. Dus dat doen we dan ook maar. Z’n rug blijft de hele dag gevoelig.
Terug lopen we langs de andere kant, de Rim Trail. Die gaat geheel door het bos, ook een mooie route.
Om 12 uur zijn we weer bij de camper. Op ons gemak met de kaart op schoot rijden we naar onze volgende bestemming. Als we om 4 uur op de camping aankomen is het kantoor/winkeltje gesloten. Er hangt een briefje met een nummer wat je kunt bellen als je hulp nodig hebt. Aangezien we niet weten welk plekje we hebben gaan we maar bellen. Juist op dat moment komt de eigenaar aangereden. Mooi, dat is handiger. Zijn vrouw is ziek, dus vandaar dat de boel in de middag gesloten is. Hij gaat ons voor naar ons plekje, nummer 16. Leuk aan een grote vijver. Het is een mooi aangelegde camping, weer heel anders dan een state park. Leuk voor de afwisseling.
