2015 – NOORDOOSTEN MET EEN TRUCK CAMPER

Met een truck camper door het noordoosten

De fall foliage! Het verkleuren van de bladeren. Ook wel Indian Summer genoemd, maar dat betekend eigenlijk meer een mooie nazomer en heeft meer te maken met de temperatuur dan met de gekleurde blaadjes. Maar hoe je het ook noemt in het Noord-Oosten moet dit een prachtig schouwspel zijn in het najaar.

We gaan dus weer met een camper, een kleintje deze keer. Dan zijn we iets flexibeler en kunnen we ook wat kleinere, onverharde, wegen nemen. Het is een Truck Camper van Fraserway. Dit model kun je als Nederlander alleen in Canada huren, daarom is ons start en eindpunt dan ook Toronto.

Truck camper

Route van dag tot dag

Dag 1 Amsterdam – Toronto
Dag 2 Toronto – Brighton (camper ophalen)
Dag 3 Brighton – 1000 Island Park
Dag 4 1000 Island Park – Adirondack Park (grens over naar USA)
Dag 5 Adirondack Park
Dag 6 Adirondack Park – Green Mountain NF
Dag 7 Green Mountain NF – Ben & Jerry – White Mountains
Dag 8 White Mountains
Dag 9 White Mountains – Rangeley Lake SP
Dag 10 Rangeley Lake SP – Moosehead Lake
Dag 11 Moosehead Lake
Dag 12 Moosehead Lake – Acadia National Park
Dag 13 Acadia National Park
Dag 14 Acadia National Park – Saco
Dag 15 Saco – Cape Ann
Dag 16 Cape Ann
Dag 17 Cape Ann (Boston)
Dag 18 Cape Ann – Old Mystic
Dag 19 Old Mystic – Orange County Choppers – Newburgh
Dag 20 Newburgh – Old Rhinebeck Aerodrome – Catskill State Park
Dag 21 Catskill State Park – Watkins Glen State Park
Dag 22 Robert H Treman SP, Taughannock Falls SP, Buttermilk Falls SP
Dag 23 Watkins Glen State Park – Zippo Museum – Allegheny National Forest
Dag 24 Allegheny National Forest – Niagara Falls (grens over naar CAN)
Dag 25 Niagara Falls – Toronto
Dag 26 Toronto
Dag 27 Toronto – Amsterdam
Dag 28 Thuis

Dag 1 – Naar Toronto

Zondag 20 september 2015
Amsterdam > Toronto
Overnachting: Sandman Signature Hotel 

Zo, we zijn er! In Toronto dus.

Het voelt echt als een eeuwigheid geleden dat we onder een heldere sterrenhemel bij de shuttle bus stonden in Badhoevendorp. Na een heerlijke maaltijd bij La Bouche en een kort nachtje in hotel Herbergh stappen we om 6.10 uur in de bus. Dat blijft toch nog steeds wel vroeg.

Op Schiphol loopt alles lekker vlot. Die nieuwe veiligheidscontrole werkt perfect. We zijn er echt met een paar minuten door. Het is dan ook niet druk, maar toch. Wat minuten extra omdat natuurlijk de GoPro van Jos nader onderzocht moet worden, ook zijn fototas krijgt even een check. Daarna de automatische paspoort controle en klaar ben je. We hebben alle tijd om verder wakker te worden bij een bakje koffie.

We begeven ons naar gate E20, waar nu veel meer ruimte is om te zitten nu hier de controle niet meer is. Ook niet verkeerd. Ja, Schiphol is goed bezig. Instappen en vliegen maar! Tien minuutjes te laat stijgen we op, maar dat wordt weer goed gemaakt tijdens de vlucht. Prima vlucht trouwens, hapje eten (chicken or pasta), drankje erbij, zo goed als geen turbulentie. De piloot zet het toestel netjes om 11.45 aan de grond in Toronto.

We lijken de enige vlucht te zijn die nu binnen komt. Bij de paspoort controle hebben we maar 1 persoon voor ons. Het gaat hier sowieso allemaal net iets relaxter dan in de USA. De koffers zijn ook netjes meegekomen en dan is wachten op de shuttle bus naar het hotel. Het is een graad of 17, zonnetje schijnt, zeker niet fris. Dus even in de buitenlucht is heerlijk.

Nu zijn shuttle bussen meestal niet echt goed bevriend met ons in het buitenland, dus de eerste bus die aankomt is natuurlijk niet voor ons bestemd. Tweede en derde ook niet. Maar na een bus of acht, negen van diverse hotels, komt daar toch de juiste aangereden. We hebben een airport hotel, dus ver rijden kan het nooit zijn. Met een minuut of 10 zijn we er dan ook al.

Nu maar hopen dat er al een kamer beschikbaar is, want eigenlijk zijn we te voeg voor het inchecken. Dat krijgen we dan ook direct te horen. Maar we hebben geluk, kamer is net schoon! We zitten op de penthouse etage, maar dan met een gewone kamer. Maar dus wel bovenin op de 16de etage. Mooie kamer hoor, met balkon.

Lekker relaxen op de kamer, een verfrissende douche en Jos gaat natuurlijk even in bad. Want dat bad gaat hij wel missen de komende weken. Je kan niet alles hebben in die camper.

In (of aan) het hotel zit ook een grill restaurant, dus daar eten we nog een hele goede hamburger. Onze eerste vakantie maaltijd was heerlijk en zag er ook nog eens leuk uit.

Om 20.00 uur zijn we weer op de kamer, ik maak nog even het verslag af, en dan gaan we toch echt slapen. Nederlanse tijd is nu 2.00 uur, dus het mag ook wel. Morgen worden we opgehaald door Fraserway. Gisteren hebben de ophaal afspraak geregeld. Ze komen om 11.30 uur. We hadden op iets vroeger gehoopt, maar helaas dat is niet zo. Maakt op zich ook niet uit, maar we zijn zo benieuwd naar de truck camper, dat we gewoon niet kunnen wachten!

Dag 2 – Naar Brighton

Maandag 21 september 2015
Toronto > Brighton
Overnachting: KOA Brighton
Gereden km’s: 287

Prachtige zonsopkomst in Toronto! Dat was om 6.30 uur. Ja, inderdaad, we staan op het balkon, op onze eerste vakantie dag, om half zeven uur dus naar de zonsopkomst te kijken. Geheel vrijwillig.

Bestand-22-09-15-08-17-09-1024x769

Heerlijk geslapen, echt lekker bed. Er is koffie en thee op de kamer, dus eerst maar een bakkie maken. We hebben tenslotte alle tijd. We hebben besloten verder geen dingen meer te gaan doen in de ochtend, die tijd vinden we dan weer net te krap. Helemaal als Jos erachter komt dat we het kaartje van Noord-Amerika voor de navigatie vergeten zijn. Oeps. Nu heb ik ook wel een ouderwetse papieren wegenkaart meegenomen, maar met de Garmin is het soms net even makkelijker.

Jos probeert een kaart van internet te downloaden, maar dat is helaas niet mogelijk. Stress. Oke, we gaan straks wel bij de Walmart een kaartje halen. Weg stress. De Walmart moet te vinden zijn zonder navigatie. Na dit enerverende moment is het tijd voor ontbijt. We gaan naar beneden naar het zelfde restaurant als gisteravond en bestellen allebei een frech toast met fruit. Heel bijzonder, we worden door de zelfde, aardige, serveerster geholpen als gisteren. Ze heeft tot 23.30 uur gewerkt en vanmorgen om 5.30 uur was ze er weer. Geen fijne werktijden.

Om 11.00 uur gaan we uitchecken. Hotel is prima bevallen. In de lounge wachten we op de shuttle bus van Fraserway die netjes iets voor half 12 aankomt rijden. Buiten staan ook nog twee Duitse dames te wachten. Ook zij gaan een camper trip maken, maar dan alleen door Canada. Het is nog een goed half uur rijden naar de locatie in Cookstown. Waar we vriendelijk in het Nederlands worden ontvangen. De Duitse dames trouwens netjes in het Duits.

We moeten hier en daar een handtekening zetten en krijgen wat uitleg. Ook over de beste route naar onze eerste bestemming, en gelukkig komen we dan ook een Walmart tegen. Dan op naar de truck camper. Wow, dat is toch nog een heel gevaarte hoor. Niet zo groot, vooral niet zo lang, als de campers die wij eerder hebben gehuurd. Maar alleen de neus van de truck is al indrukwekkend.

We krijgen overal uitleg over en lopen alles na. Ziet er allemaal prima uit. Dan kunnen we op pad. Het is inmiddels tegen half 2. Jos vindt het wel even wennen. Het is een grote bak achterop die pick-up. Dus je voelt het wat zwabberen en je bent natuurlijk ook breed. Na een half uur zegt hij dat ie wel gewend is. Oh oke, das mooi. Ik zou minstens 2 dagen nodig hebben. We nemen de route die ons uitgelegd is, maar bij Barrie gaat het toch niet helemaal goed. Je mist die Garmin he. We besluiten de navigatie op Jos zijn telefoon te proberen (hij een Amerikaanse simkaart), en ja hoor dat gaat goed. Op naar de Walmart. Die is snel gevonden. En laten ze nu geen kaartje voor onze Garmin hebben. Zo jammer.

We doen wel even wat andere boodschappen uiteraard. Wat eten betreft kunnen we nog niet zo veel meenemen, want over twee dagen gaan we de grens over en dan mag je van alles niet meenemen. Vooral geen verse producten. Dus het blijft bescheiden. We gooien het adres van de camping in de iPhone en beginnen aan het laatste stuk. Om 18.00 uur zijn we op de eerste camping van deze reis. Later dan gedacht, maar dat is verder niet erg. De KOA ziet er netjes uit. Het is niet druk, meer dan de helft lege plekken. Hij heeft een plek voor ons gereserveerd, maar als we een betere zien mogen we die ook nemen. Maar D14 is helemaal prima.

We bekijken de camper nu even goed. Echt een stuk kleiner dan we gewend zijn hahaha. Maar wel knus en alles zit er op en aan. We eten kant-en-klare kip van de Walmart en dat kan nog buiten bij de ondergaande zon. Daarna koelt het af en gaan we de koffers uitpakken en alles een plekje geven. Zo wordt het toch je eigen huisje voor de komende weken. We gaan aan de slag met het verslag maar het internet is hier echt heel traag. Dus wanneer het erop staat is nog maar afwachten.

DSCN0618-1024x768

Dag 3 – Naar 1000 Islands

Dinsdag 22 september 2015
Brighton > 1000 Islands
Overnachting: KOA 1000 Islands
Gereden km’s: 195

Goed bed in de camper hoor.
Heerlijk geslapen. Ja, wel weer vroeg wakker, maar dat is altijd de eerste dagen. Komt vanzelf goed. We moeten sowieso nog een beetje in ons ritme komen. We ontbijten op ons gemak en daarna ga ik douchen. Ja, dat is even een dingetje. We kunnen namelijk niet in de camper douchen. Nou ja, het zou kunnen,
maar het is echt niet praktisch. De badkamer bestaat uit een kleine wastafel, een toilet en een douche. Dus mocht je gaan douchen dan is alles zeiknat. En heel ruim is het ook niet. Dat doen we dus maar niet. Toilet is verder prima te gebruiken, daar ben ik erg blij mee.

DSCN0629 (2)

Dus ja, daar gaan we dan. Handdoek onder je arm en naar het douche gebouw. Gelukkig is het hier keurig en ook niet druk. Gaat allemaal prima hoor, maar het is even wennen zeg maar.

We verlaten de camping en rijden naar Belleville een stukje verderop. We zijn echt van alles vergeten
gisteren in de Walmart en ook regelen we bij de Best Buy een nieuwe navigatie. Zo, en nu van de snelweg af. We pakken een mooie route binnendoor. De 62 en de 33 voor de kenners. We rijden door leuke plaatsjes en langs prachtige huizen.

We stoppen bij een farm market langs de weg. Verkopen allerlei soorten groenten en fruit. Natuurlijk
liggen ook de grote pompoenen al klaar. We nemen een doosje pruimen mee, meer vers fruit heeft geen zin aangezien we morgen de grens al over gaan. Maar het is in ieder geval erg leuk om rond te kijken hier.

DSCN0630

Langs het water rijden we verder en nemen een kijkje bij het Lake on the Mountain Park. Dit meer ligt
hoger dan het meer waar we net langs reden. Aan de ene kant zien je dus Lake on the Mountain en aan de andere kant van de weg zie je beneden de Picton Bay liggen. Ook zien we daar de ferry al liggen waar wij zo op zullen gaan.

We rijden naar beneden en na een paar minuten wachten mogen we op de ferry. Hij is helemaal niet zo groot, maar er gaat heel wat op. Met een minuut of tien ben je aan de andere kant waar de weg gewoon weer verder gaat. Ook aan deze kant weer schitterende huizen. Hier wonen de rich and famous. Of in ieder geval rich.

DSCN0637

Om een uurtje of 4 zijn we bij de camping. Weer een KOA. Ziet er goed uit, wel groot. Er is een speeltuin
daar is de Efteling jaloers op denk ik. Gelukkig voor ons zijn er geen kinderen vandaag.

Onder het genot van een drankje zet Jos de barbecue in elkaar en dan is het tijd voor het eerste
kampvuurtje van deze reis. Het is echt heerlijk weer, dus in korte broek genieten we van het knetterende houtvuur.

Als maaltijd hebben we hotdogs met sla. Ja, wij zijn goed in vreemde combinaties, maar het was wel lekker. Als toetje hebben we natuurlijk de pruimen.

Morgenochtend gaan we de grens over. Die is hier maar een paar km van vandaan, hopelijk is het niet te druk en gaat het vlot. We zullen zien!

DSC3824-border
Klik op de afbeelding voor foto’s van de afgelopen dagen

Dag 4 – Naar Adirondacks

Woensdag 23 september 2015
1000 Islands > Adirondacks
Overnachting: Putnam Pond Campground
Gereden km’s: 345

Was het overdag zo lekker warm, in de nacht koelt het al goed af. Het was 8 graden. Maar dat is weer goed voor het kleuren van de bladeren, naar het schijnt, dus we klagen niet. Bovendien hebben we prima dekbedjes, dus koud hebben we het zeker niet gehad.

We zijn vlot deze ochtend en om 9.10 uur komen we aan bij de grens. Nu is dat ook echt maar een paar minuten rijden vanaf de camping. Over land de USA binnen komen is anders dan met het vliegtuig. Je hoeft dan bijvoorbeeld geen ESTA aan te vragen van te voren. Alhoewel, is dat wel zo? Er is maar 1 auto voor ons, dus dat is mooi. Als Jos de paspoorten afgeeft stelt de beambte een paar vragen. Daarna moeten we aan de kant parkeren en de sleutels afgeven. We lopen naar het kantoor en dan heb je het idee dat je in de tv serie Border Patrol zit.

DSCN0656

We mogen direct naar de balie (er zitten al twee personen te wachten) waar een niet zo vriendelijke dame ons gelijk veel vragen stelt. Zo, ook goedemorgen. We dachten dat ze op het vliegveld nooit zo vriendelijk waren, maar dit is een soort kruisverhoor. Toch heeft ze al snel door dat wij brave toeristen zijn en dan verandert de stemming in vriendelijk. Ondertussen wordt het drukker in de wachtruimte en we denken nogmaals aan Border Patrol als iemand aan de arm mee genomen wordt voor vinger afdrukken.

Het blijkt dat Jos zijn ESTA nog geldig is, dus hij hoeft geen nieuwe papieren in te vullen. De mijne is inmiddels verlopen, dus ik wel. Dit wisten we van te voren. De dame geeft dan ook als advies om toch gewoon een ESTA thuis al aan te vragen, ook als je via land de grens over gaat. Ook al staat overal dat het niet nodig is, ze snapt ook niet waarom dat is. Met een goedgekeurde ESTA is het gewoon sneller.

We krijgen beide een kaartje in ons paspoort, die moet er weer uit als we de USA weer verlaten. We lopen terug naar de camper, krijgen onze sleutels weer terug en we kunnen de USA binnen rijden! Het is dan 9.45 uur. Valt alles mee.

Back in the USA! We zijn nu in de staat New York. De eerste van de 8 staten die we deze reis aandoen. We rijden eerst even naar een tankstation. We rijden diesel, dus even opletten met tanken. Gaat helemaal goed. Voor 70 dollar hebben we 26 gallon diesel. We kunnen weer vooruit. We gaan de snelweg af en rijden verder via echt prachtige wegen met leuke dorpjes.

DSCN0657

Op een gegeven moment rijden we het Adirondack Park binnen. Nu is hier niet echt een ingang van, want dit is een heel groot gebied. We rijden nu ook veel meer door de bossen en het wordt ook bergachtiger. Hier en daar zie je al mooi de verkleuringen van de bladeren. Het is nog niet op z’n top, maar wel al prachtig. Moeilijk vast te leggen op de foto, want meestal kan je juist op die mooie punten nergens stoppen. Maar we hebben er van genoten.

Bij het Tupper Lake doen we ook nog even een stopje om het grote meer te bekijken en daar ziet Jos dat er een goede wifi verbinding is. Dus laden we even het verslag van gisteren op. Verder doen we ook nog even boodschappen bij de Aldi. Rare winkel. Je moet al een kwartje in de winkelwagen doen, nog nooit meegemaakt in Amerika. En dan bij de kassa accepteren ze geen credit cards. Heel vreemd. Gelukkig wel de gewone pinpas, dat werkt ook prima. Je boodschappen worden ook al niet voor je ingepakt, ze worden wel in een ander winkelwagentje gezet voor je. Nou, ok dan, dat is ook wel netjes. Scheelt ook een hoop plastic tasjes. Dat dan weer wel.

Na dit winkel avontuur rijden we via Lake Placid naar de camping. Waar ken je dat van? Juist; van de Olympische Winter Spelen in …. Er is nog van alles in tact gebleven hier, zo zie je bijvoorbeeld de ski schansen nog staan. Het laatste stuk rijden via de 73, echt een hele mooie weg door de bergen. Klein nadeel hier in het noorden, de wegen zijn slecht. Komt door de strenge winters. Hadden we in 2011 ook al last van. Dus we hobbelen wat af, maar de schitterende omgeving maakt alles goed. De potten en pannen gaan waarschijnlijk alle kanten op in de camper, maar dat hoor je niet omdat je nu in de auto zit. Dus dan zien we vanzelf later wel.

DSCN0669

Om 17.00 uur zijn we bij de camping. De host is net om half 5 vertrokken. Maar we kunnen gewoon ons gereserveerde plekje opzoeken. Nummer 41. Nu is dat wel een mooie plek, maar de bomen zijn te laag voor onze hoge camper. Dat is niet handig. We lopen terug naar de ingang om te kijken op de plattegrond welke plekken er nog meer vrij zijn. Die plattegrond is opeens verdwenen. Goed we lopen dus weer terug, aardige wandeling, en we nemen plekje 42.

Tijd voor een vuurtje en een neut. Hehe, dat hebben we verdient vinden wij. Dit is een camping midden in de natuur, geen stroom en geen water. Het is er heel rustig, we hebben wat auto’s zien rijden, maar nu iedereen blijkbaar op zijn plek staat zie je elkaar niet meer. En natuurlijk donker, heel donker. Ja, weer iets vergeten, het lampje voor op tafel. Ach, we zien genoeg door het kampvuur. Eten doen we uiteindelijk wel binnen omdat het afkoelt.

Morgen gaan we de omgeving hier bekijken! Oh, ik vergeet nog wat, het eerste wild is ook gespot vandaag. Ik tel de eekhoorns trouwens niet mee hoor, want die zien we genoeg. Nee, ik heb serieus een slang gezien! Jos was een stukje verderop een foto aan het maken en ik zie zo een slang weglopen of wegglijden, hoe noem je dat? In ieder geval ging hij over het gras het stuikgewas in. Wow! Nu graag nog een paar herten, een beer, wat elanden, een mooie roofvogel op zijn tijd zou ook leuk zijn.

DSCN0674-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 5 – Adirondacks

Dag-5-Adirondack
Donderdag 24 september 2015
Adirondacks
Overnachting: Putnam Pond Campground
Gereden km’s: 344

Heerlijk geslapen in het donkere, stille bos. Nog geen eekhoorn gehoord vannacht. Het is fris als ik naar de douche loop, maar niet zo koud als gisteren. Ook hier zijn de douches keurig, zeker voor een State Park. Als ik onder de douche sta komt er nog iemand binnen. Ze zegt goedemorgen en vraagt of de douche heet is. Ja, de temperatuur is heerlijk. Maar dat vind ik dus raar. Een wildvreemd iemand praat tegen mij terwijl ik sta te douchen. Raar!

Na een lekker ontbijtje gaan we op pad. We staan hier nog een nacht maar weten niet zeker of we op deze plek kunnen blijven staan, we hadden tenslotte nummertje 41 gereserveerd en niet 42. Er zit nu wel iemand bij de ingang en het is geen probleem, nummer 42 is ook vanavond nog vrij. Ze maakt de papieren in orde, we kopen een bundel hout en brengen dat nog even naar ons plekje. Zo, ook weer geregeld.

DSC3850

We rijden een scenic route, maar ongeveer elke weg is hier een scenic weg. We vergissen ons wel aardig in de afstanden. Hoewel het zijn niet zozeer de afstanden maar wel die tijd die je erover doet. Het zijn allemaal bergwegen, met veel bochten. Maar wel echt geweldig mooi. We stoppen dan ook regelmatig voor een fotomomentje of om van het uitzicht te genieten. Op sommige plekken kleuren de bladeren al veel meer dan op andere. Maar ook als de bomen nog groen zijn is het genieten hier.

Uiteindelijk komen we uit bij Old Forge. Even daar voorbij ligt een oud trein station van de Adirondack Scenic Railroad, altijd leuk om even rond te kijken. Het is net het miljoenenlijntje in Simpelveld. Old Forge is een gezellig plaatsje waar we ook even lunchen. Bij de hardware store kopen we even een kaars voor op de picknick tafel. In deze winkel verkopen ze echt alles. En als ik zeg alles; juist dan bedoel ik dat ook. Of je nu een hamer nodig hebt, of een bed, een stuk zeep, een warme trui, hier hebben ze dat. Heerlijke winkel om in rond te snuffelen.

DSC3861

We gaan weer richting camping, dat is nog zo’n twee uur rijden. Volgende keer zou ik de planning hier anders doen. Twee nachten op 1 plek leek handig, maar daar zijn de afstanden eigenlijk toch te groot voor. Maar ook de weg terug is schitterend. Ook de vele meren die hier zijn maakt het zo leuk. Je ziet hier trouwens heel veel auto’s met kano’s op het dak rijden. Dus als we een Jeep met een kano zien voelen we ons helemaal thuis. En dat is zeer regelmatig.

We zijn er ook wel achter gekomen vandaag dat niet elk tankstation diesel verkoopt. Dan moeten we dus even goed in de gaten houden. Het was krapjes vandaag, maar is dus goed gekomen.

DSC38601

Eenmaal op de camping hebben we schuin aan de overkant buren gekregen. Ook zit er nu om 17.15 uur nog wel iemand bij de ingang. Het is duidelijk drukker vandaag. Het is toch bijna weekend, dat zal ook meespelen. En niet te vergeten het mooie weer. Het was 23 graden vandaag, lekker zonnetje met voornamelijk blauwe lucht.

Het gekochte hout gaat in de fik en bij het vuurtje schrijf ik vast het verslag. Straks gaat er een lekker stukje vlees op de barbecue!

DSC3870-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 6 – Naar Green Mountain

Vrijdag 25 september 2015
Adirondacks > Green Mountain National Forest
Overnachting: Maple Hill Campsite
Gereden km’s: 183

Als ik naar het douche gebouw loop klopt er iets niet. De zon schijnt niet! Nou ja zeg, dat is nou ook wat na al die lekkere dagen. Het is maar licht bewolkt, maar als we om 9.00 uur de camping afrijden schijnt hij nog steeds niet echt. Het is dan ook gelijk maar 13 graden. Maar we mogen zeker niet klagen, het is al veel mooier geweest dat ik gedacht had van te voren.

DSC3883

Het is maar een klein stukje rijden en dan komen we bij de grens naar de staat Vermont. Die grens is hier echter een rivier, dus die moeten we wel even over. Gelukkig ligt de veerboot al voor ons klaar. We mogen in het midden van de boot gaan staan en hij gaat gelijk weg. We zijn dus de enige op de pond. Voor 10 dollar brengt hij ons naar de overkant. De ferry man maakt nog even een gezellig kletspraatje met ons. Van hem horen we ook dat er de laatste 9 weken geen regen van betekenis is gevallen in Vermont. Het verkleuren van de bladeren is daardoor volgens hem ook iets later dan andere jaren.

DSCN0692

Aan de andere kant van de rivier is het landschap ook weer mooi, zeer glooiend en veel boeren bedrijven met knappe stukken land. We rijden ook door Middlebury, hier is een zeer grote college. Prachtige gebouwen vormen gewoon een dorp voor de leerlingen. Al snel zijn we daarna in het plaatsje Bristol, hier vlakbij ligt onze camping voor de komende nacht. Voordat we daar heen gaan brengen we een kort bezoek aan de plaatselijke super en rijden we een mooie route door de Green Mountains.

Ik heb een boek gekocht met mooie routes door deze omgeving, en dit is de eerste route die we eruit volgen. Het is inderdaad een schitterende weg. Jammer dat de zon nog steeds niet echt schijnt, want dan komen de kleuren toch echt wel mooier uit. Soms laat ie zich even zien, maar niet voor lang. We bezoeken de Warren Falls. Vanaf de parkeerplaats is dat een kilometer lopen, dus heel goed te doen. Nu verwachten we niet veel van de waterval, want we hebben al gezien dat de rivier zo goed als droog staat.

En inderdaad, veel water is het niet. De uitgesleten rotsen maakt het echter toch een mooi geheel. Het zonnetje laat zich ook even zien, heel aardig! We vervolgen onze weg door het machtige bos. We dalen aardig af, zaten blijkbaar best hoog, via een smalle bochtige weg. Geweldig mooi. Alleen ook hier weer geen ruimte om te stoppen.

DSC3895

Na zo’n twee uur zijn we weer in Bristol en is het rondje compleet. We gaan de komende tijd nog meer routes maken uit het boek en dat lijkt dus wel een goed plan. We zoeken de camping op. Nou, die is best bijzonder. Ook hier is verder niets, geen water, geen stroom en geen dump station. We melden ons bij het woonhuis en Martha heet ons van harte welkom. Aan de overkant van de weg ligt de camping en wij mogen plekje 12 nemen. Tijdens het reserveren had ze al aangegeven geen plek meer te hebben in het bos, maar wel op het veld.

Nu klinkt dat alsof je op een open vlakte staat, maar dat valt gelukkig erg mee. We hebben ons eigen kleine stukje bos wat beschutting geeft. We verplaatsen de camper 3 keer voordat hij naar onze zin en recht staat. Het is een hele grote plek, dus je kunt alle kanten op. Ook de picknick tafel verplaatsen we. Zo, de plek is ingericht. We halen bij Martha ook nog even hout voor de fire pit die er toch blijkt te zijn. Dat hadden we niet verwacht. Het huis ligt ongeveer 300 meter van onze plek, met een stapel hout is dat best ver. Maar geen punt, ze zegt gooi het hout maar even in mijn auto dan kom ik het zo brengen. Het is echt een lieve, vriendelijke dame.

Ze legt ook nog uit dat we uitzicht hebben op de Adirondack Mountains. Laten we daar nu vandaan komen. Er is kans op een mooie zonsondergang boven de bergen zegt ze. Oké, dan moet er misschien wel zon zijn. En laat die nu opeens gaan schijnen! Het is echt heerlijk weer de rest van de middag. We zijn blij met de open plek, want in het bos is het fris en donker. Er komen nog een paar gasten, altijd leuk om te kijken naar het navigeren van andere mensen.

Een aantal zetten hun tentje op. Oeps, dat lijkt mij serieus wel koud vannacht. Ik ben blij dat wij hoog en warm liggen. Jos maakt weer een lekker vuurtje in de fire pit en hamburgers op de barbecue. Nou dat laatste gaat niet zo goed. Zijn hamburgers van de Aldi he, tis helemaal niks. Dus we eten hotdogs op een hamburger broodje. Smaakt prima.

Die zonsondergang is het niet geworden. Hij is wel onder gegaan, maar inmiddels was het weer half bewolkt en dus niet heel bijzonder. Om half 9 dooft ons vuurtje langzaam en gaan we dus maar naar binnen. Zonder vuurtje is het echt frisjes. Nog even het verslag en de foto’s en dan lekker slapen.

Nog wat info over onze truck camper:

Dodge Ram 3500
Voorzien van een 6,7 liter Cummins Turbo diesel

Kampeergedeelte:
Leeg gewicht 1500 kg.
Voorzien van Slide out (eethoek gedeelte)
Koel/vrieskast
Fornuis
Afzuigkap
Douche/toiletruimte
Zonnescherm (elektrisch)

DSC3922-border (1)

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 7 – Naar White Mountains

Zaterdag 26 september 2015
Green Mountains National Forest > White Mountains
Overnachting: Saco River Camping Area
Gereden km’s: 256

Wat een bikkels die nu hier in een tentje liggen zeg. Het is maar 7 graden als we opstaan. Vanmorgen heel vroeg sloeg zelfs de kachel even aan, dan is het dus onder de 10 graden. Zolang je onder je dekbedje ligt merk je daar helemaal niets van. Bij het opstaan echter… brrr. Hup, die kachel aan. Warm kopje thee erbij, zo ik kan er weer tegen. De lucht is blauw, zonnetje schijnt, het wordt vast wel warmer vandaag. Als we van de camping afrijden staat Martha ons uit te zwaaien. Deze camping was echt leuk en heerlijk rustig.

DSCN0717

Al is het nog zo koud, we gaan de kou nog meer opzoeken. We lusten namelijk graag een ijsje van Ben & Jerry’s en nu we in Vermont zijn moeten we natuurlijk wel een bezoekje brengen aan de fabriek van deze ijsmakers. Met een half uurtje zijn we in Waterbury. Het is er al best druk, er zijn duidelijk meer mensen die willen weten hoe dat ijs gemaakt wordt. We kunnen mee met de tour van 10.10 uur. Kwartiertje wachten. En dat doe je dan in de giftshop.

De tour is niet heel spannend en duurt ook niet heel lang, maar toch was het leuk. Ook de film over het ontstaan van Ben & Jerry’s was leuk en interessant om te zien. Vandaag wordt er geen ijs gemaakt, het is zaterdag, maar we zien op de beeldschermen het proces. Ondertussen kijk je ook in de fabriek, waar alles door buizen loopt, dus als er wel ijs gemaakt wordt zie je eigenlijk ook niks. En dan het moment waar iedereen op wacht; het ijsje aan het einde van de tour. Wij krijgen een sinaasappel smaak. Lekker hoor.

Buiten kun je natuurlijk nog zoveel ijs kopen als je wilt. Maar met 9 graden vinden wij 1 ijsje nu wel genoeg. We nemen nog een kijkje bij de begraafplaats, waar de smaken “liggen” die niet meer in de verkoop zijn. Grappig gedaan.

DSC3951

Op naar de volgende bestemming; The White Mountains in New Hampshire. De derde staat op deze trip. We rijden een heel stuk door een skigebied, veel klimmen en dalen en hier en daar een skilift. Ook hier zijn de bomen al goed aan het verkleuren. Sommige bomen zijn voor de helft rood, de andere helft is nog groen/geel.

DSCN0734

Uiteindelijk komen we op highway 112, ook bekend als de Kancamagus Highway. Ook deze weg staat in mijn boek, en niet onterecht. Schitterend. Hij loopt dus door de White Mountains, die kleur hebben ze alleen in de winter overigens. Nu zijn ze groen, geel, paars of rood. We stoppen regelmatig om van de omgeving te genieten.

DSC3965

Aan het einde van deze weg komen we in Conway, in die plaats ligt ook onze camping. Die is snel gevonden. We worden ook hier vriendelijk ontvangen en rijden naar plekje 23. Het is een grote camping, met alles er op en eraan. We hebben een plekje langs de rivier. Je kunt hier ook kano’s huren, of met een band in de rivier dobberen. Dat wil zeggen, dat kan allemaal als er water in de rivier staat. Wat dus niet het geval is, hij staat zo goed als droog.

Op plek 23 staan we niet bepaald recht en ook zijn we een beetje bang dat we drukke buren hebben. Ze zijn er nu niet maar aan de uitstalling te zien is het een groot gezin. We lopen naar het kantoor en vragen een andere plek. Geen probleem, we krijgen een paar nummers door en mogen een plek uitzoeken. Het wordt nummer 17, die is tenminste recht. Rol ik vannacht niet uit mijn bed. En geen buren, althans vandaag niet, morgen kan dat anders zijn. We zien de buren van 23 thuis komen en ons voorgevoel was juist. Drie kinderen en twee honden, best druk. We zijn blij met ons nieuwe plekje. Bij het kampvuur nemen we er een drankje op. Proost!

Het internet is hier redelijk, dus we hopen wat verslagen van de laatste dagen te kunnen uploaden. Veel leesplezier!

 

DSC3959-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 8 – White Mountains

Zondag 27 september 2015
White Mountains
Overnachting: Saco River Camping Area
Gereden km’s: 190

Mooie kleuren gezien vandaag! Het lijkt inderdaad wel of de koude nachten invloed hebben op het verkleuren. We rijden namelijk een stuk van dezelfde weg als gisteren en we hebben allebei het idee dat er meer rood tussen zit vandaag. We doen een rondje door de White Mountains vandaag. Ook weer een route uit het boek Colors of Fall. En het is weer genieten hoor.

DSC3975

Op de Kancamagus Highway is het nu een stuk rustiger dan gisteren. Toen was het bij de uitkijkpunten soms erg druk. Eentje konden we zelfs niet op omdat de parking vol was. Nu lukt dat wel, dus we doen de punten aan die we gisteren over hebben geslagen. Maar we rijden ook andere wegen en bezoeken het Franconia Notch State Park.

In dit State Park kun je een wandeling maken langs The Flume Gorge. Een prachtig kloof tussen de rotsen waar de rivier doorheen stroomt. Boven is dan ook nog eens een waterval. Nu kun je het eerste stuk doen met een busje en dan verder lopen en op die manier kun je ook weer terug. Het pad is namelijk nogal steil. Je kunt ook de hele weg lopen. Nu zijn wij geen watjes, dus we lopen alles. In totaal is dat 3,2 km, met veel klimmen en dalen.

DSC3994

Maar het is heel erg de moeite waard. Er staat 1 uur en een kwartier voor, maar wij doen er denk ik wel 2 uur over. Want er moeten wel foto’s gemaakt worden natuurlijk. Ook nu er weinig water in de rivier staat komt er toch nog voldoende water door de kloof om indruk te maken.

Je loopt hier echter niet alleen. Het is druk in de kloof, foto’s maken zonder mensen vraagt wat geduld en lukt gewoon niet altijd. Maar dat hoort erbij. Als we weer op de parkeerplaats komen is het inmiddels nog veel drukker, dus het kan altijd erger. Gelukkig waren wij vroeg.

We volgen verder de route en maken regelmatig stops om de schitterende kleuren te bewonderen. Ook zien we de trein waarmee je Mount Washington op kunt nog rijden. Dat is de hoogste berg in dit gebied; 1917 meter. Wij gaan de berg verder niet op, dat mag namelijk niet met een camper. Een georganiseerde tour hebben we geen zin in. Maar de trein is altijd leuk om te zien.

DSC4026

Tegen drie uur is het rondje compleet en zijn we weer terug in Conway. We gaan nog even naar L.L. Bean, een outdoor shop. Het is de outlet variant en we zien er niets bijzonders. Er zit hier een heel groot outlet centrum, maar daar gaan wij verder niet heen. We gaan lekker in het zonnetje zitten bij de camper, want het is toch nog 20 graden geworden. De hele dag blauwe lucht gezien, heerlijk!

Op de camping is het inmiddels veel stiller geworden, de meeste zijn vertrokken en er zijn maar een paar nieuwe gasten bij gekomen. Eigenlijk zouden we gaan eten bij Applebee’s aan de overkant van de weg. Maar we zijn lui en hebben geen zin om nog weg te gaan. Het is tenslotte vakantie en we doen alleen waar we zin in hebben. Dus de BBQ gaat aan en we eten lekker een stukje zalm met patatjes uit de oven.

Ondertussen houden we de maan in de gaten. Want daar is van alles mee vanavond/vannacht. Het is volle maan, het is een super maan, hij kleurt oranje en er is ook nog een verduistering. Of we alles gaan zien weet ik niet, maar hij is om 20.00 uur wel al heel mooi.

DSC4079

Morgen gaan we nog een stukje verder naar het noorden, we zijn heel benieuwd hoe het daar is met de kleuren. We staan dan in een State Park, dus geen internet. Het verslag zal dus later volgen. Bedankt voor de reacties tot nu toe, erg leuk! We gaan nu nog even naar buiten; naar een maan staren ?

DSC4010-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 9 – Naar Rangeley Lake

Maandag 28 september 2015
White Mountains > Rangeley Lake State Park
Overnachting: Rangeley Lake State Park Campground
Gereden km’s: 225

Was het gisteren mooi? Ja zeker! Maar vandaag dan? Vandaag was echt geweldig. Wow, wat een kleuren zeg. Niet overal maar wel bepaalde stukken, rode, gele, paarse en groene bladeren door elkaar. Ik heb de foto’s nog niet gezien, maar ik hoop dat het een beetje overkomt.

Toen we vanmorgen vertrokken uit Conway zijn we eerst nog even langs Camping World gereden. Met zo’n naam is het geen verrassing dat het een winkel is met kampeer artikelen. We kopen o.a. even koffie bekers voor in de auto. Want ook die waren we vergeten. En het is toch wel lekker om onderweg nog een kop koffie/thee te hebben.

DSC4154 (1)

Daarna is het weer via binnenwegen slinger de slang richting het Rangeley Lake State Park. We willen daar niet te laat aan komen omdat je er niet (meer) kunt reserveren. Dus wie het eerst komt, die het eerst maalt principe. Nu hebben we het nog nergens echt druk gezien, dus het komt vast wel goed. Inmiddels zitten we in de staat Maine.

We stoppen nog wel even voor mooie uitzichten natuurlijk en bij de Coos Canyon. Want volgens het boek moet dit een “dramatic view” zijn. Nou er is niks dramatisch aan hoor. Het is een mooie kloof en er stroomt water doorheen. Maar met de lage water stand is het dramatische ver te zoeken. Gelukkig loop je er vanaf de parkeerplaats zo heen en hebben we er geen 4 km voor gelopen.

Tegen één uur zijn we bij de camping in het State Park. Er is nu geen ranger aanwezig dus je mag een vrije plek uitzoeken en de ranger komt later wel langs voor de betaling. We rijden een rondje en kiezen een mooi plekje uit. Er zijn er al een aantal bezet, maar nog keus genoeg. We markeren ons plekje als bezet. Dat wil zeggen we zetten de stoeltjes en de barbecue neer. Dan rijden we nog even naar het dorpje om wat boodschappen te doen.

DSC4161

Er staan hier trouwens erg veel borden langs de weg met overstekende herten, overstekende elanden, overstekende sneeuwscooters, maar we zien geen van alle. Terug op de camping komen er toch nog wat meer kampeerders bij. Al snel komt inderdaad de ranger 20 dollar incasseren. Daarvoor heb je dan een mooi plekje in het bos, aan het meer en met keurige, ruime en schone douchegebouwen. Maar dus geen stroom of water aansluiting. Prima!

En vandaag is het moment dat we onze hangmat gaan uitproberen. Jos dan he. Die zijn we namelijk niet vergeten. Nu hebben we al bomen genoeg gezien, maar je moet er wel twee op de juiste afstand van elkaar hebben en het moet ook mogen. Nou, hier is het gelukt hoor. De foto’s die ik heb gemaakt zien er wellicht wat vreemd uit, maar dat komt omdat ik zo onwijs moest lachen. Het instappen ging dus een paar keer mis zal ik maar zeggen. Hilarisch zo’n hangmat!

DSCN0801

Tijdens het barbecueën vallen er opeens een paar druppels regen. We hadden ook af en toe al bewolking vandaag. Maar het zet verder gelukkig niet door. Het is ook om 20.00 uur nog 17 graden, dat is dus gewoon warm nog. Dat hebben we nog niet meegemaakt in de avond.

We zitten nog lekker bij het vuurtje en dan nemen we als toetje een Ben & Jerry’s ijsje met pistache smaak en nootjes. Hmmmm.

DSC4157-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 10 – Naar Greenville

Dinsdag 29 september 2015
Rangeley Lake State Park > Moosehead Lake
Overnachting: Moosehead Family Campground
Gereden km’s: 301

Het regent zachtjes als ik opsta. Ook geen blauwe lucht te bekennen. Als ik terug loop van de douche, die gelukkig dichtbij is, regent het al wat harder. Het is wel weer 17 graden, dus koud is het niet. We verlaten de camping in de regen en 10 minuten later bij het tanken is het alweer droog. Zo gaat dat dus de hele dag door. De zon zien we niet.

DSC4175

Jammer, want ook hier weer felle kleuren en die komen in de zon toch beter uit. Maar we hebben al ruim een week schitterend weer, kan geen feest blijven hè. Het is tenslotte herfst. We zijn dus op weg naar Moosehead Lake. Daar mag je toch een eland of wat verwachten. De weg (201) er naar toe staat er om bekend dat er veel Moose gespot worden. Langs de weg staan de bekende gele waarschuwing borden, maar hier zelfs met knipper lichten ernaast. Je wilt zo’n moose namelijk niet tegen je auto. Ze zijn nogal heel groot. Een volwassen mannetje kan 2 meter hoog zijn, schouder hoogte, en weegt makkelijk 700 kilo. Daarnaast zien ze niet zo heel goed; verder dan een meter of 7 zien ze niet scherp.

DSCN0808

Maar dat gezegd hebbende, willen we er toch wel graag eentje zien. Dus letten we goed op. Kijken door de rode en gele bomen heen, turen langs meren en rivieren, de verrekijker komt er zelfs bij. Maar nee, geen moose te zien. Wel zien we een stuk of wat herten, ook altijd leuk natuurlijk.

Uiteindelijk komen we aan in Greenville, deze plaats ligt aan het Moosehead Lake. Iets verderop is de camping waar we 2 nachten zullen blijven. Daar worden we vriendelijk ontvangen en krijgen we info mee over “Moose watching”. Ja, er ligt gewoon een A4-tje voor klaar, is serieuze business hier. Ze zegt dat het er perfect weer voor is, ze houden niet van zon. Die zon is er morgen ook niet weet ze ons te vertellen. Sterker nog, het wordt alleen maar slechter, er is vanuit de kust een storm op komst en vanuit Canada een koufront. Dat komt ongeveer in Greenville samen. Wordt een lekker dagje morgen, dat hebben we weer lekker uitgekiend.

DSC4203

We twijfelen nog even of we anders maar 1 nacht blijven, maar ach we gaan het wel meemaken. We krijgen ook nog wat info over wandelingen in de buurt, de kans dat we die info gaan gebruiken is erg klein gok ik. We zoeken plekje 25 op. Het is niet zo groot hier, ziet er leuk en netjes uit. Er is internet, maar dat is erg traag. Dus we hopen dat het lukt met de verslagen.

We nemen binnen een neut en gaan aan de slag met de foto’s en het verslag van gisteren en vandaag. We hadden kip meegenomen voor op de barbecue, maar of dat het gaat worden vandaag vraag ik mij af. Het is 18.00 uur en het regent lekker door. Maar wees niet ongerust, we zullen niet omkomen van de honger ;-).

DSCN0812-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 11 – Moosehead Lake

Woensdag 30 september 2015
Moosehead Lake
Overnachting: Moosehead Family Campground
Gereden km’s: 83

Zachtjes tikt de regen op het camper dak. Nou ja, zachtjes. Het is eigenlijk een constante stroom. Onze fire pit is meer een water pit geworden. Ik doe even een blik op het internet naar de weerberichten. Daar zie ik niet veel goeds. Het blijft de hele dag regenen. Nee, geen buitje af en toe. Gewoon constant regen is de voorspelling. Nou lekker dan.

DSCN0818

Wat zouden die elanden daarvan vinden? Om een uur of elf besluiten we maar eens een kijkje te gaan nemen. Regenjack’s gaan aan. Die zijn we dan weer niet vergeten. En dat is nu ook echt geen overbodige luxe. We rijden naar Kokodjo, zo’n 18 mijl verderop. Langs deze weg zou het goed mogelijk moeten zijn om een eland te spotten volgens de camping dame. Kokodjo is een dorp van helemaal niks en de weg er naar toe is dan ook lekker rustig, dus je kunt rustig aan doen en goed om je heen kijken. We rijden zelfs nog een stukje door op de onverharde weg na het dorp.

Maar het heeft allemaal geen nut, we zien nog niet eens een eekhoorn. De weg zelf is mooi omlijst met gekleurde bomen, maar door de regen is het nu niet zo uitnodigend om daar even leuk bij stil te staan. Terug in Greenville kijken we even of we ergens kunnen lunchen. Gisteren zag het er allemaal zo leuk uit, maar nu is het toch een beetje troosteloos. We rijden naar de supermarkt, we kunnen tenslotte ook vandaag niet barbecueën, dus we moeten een alternatief hebben. Gisteren is het een gebakken eitje op brood geworden.

DSCN0817

Naast de supermarkt zit een hele grote General Store. Daar brengen we ook wat tijd door en geven wat dollars uit. Op de camping lunchen we dus maar in de camper. Ik begin vast aan het verslag. Het internet heeft ook last van de regen blijkbaar, want het is erg slecht. Op de weersvoorspelling is het vanavond om 22.00 uur droog. Nou dat hopen we dan maar, want we zijn er nu wel klaar mee.

Het regent inmiddels al 24 uur achter elkaar aan een stuk door. Ik heb nog even getwijfeld om al verder te rijden, maar dan zit je over 100 km op een andere camping in de regen. Dus wat schiet je daarmee op he. We schikken in ons lot en schenken maar op tijd een drankje in. Vervelend, maar je moet toch wat.

DSCN0820

Om half 8 is het uiteindelijk dan toch droog. Over de camping stroomt inmiddels een riviertje, die was er gisteren nog niet. Het is een leuke camping, jammer dat we niet lekker buiten hebben kunnen zitten. Sowieso was hier in de buurt veel te doen, maar dan moeten we nog maar eens terug komen he.

Voor het eten hebben we kip meegnomen bereid in Jack Daniels, dat moet smaken toch. En Jack laat ons niet in de steek. We maken er een broodje warm vlees van. Nou ja, warme kip dan. Het smaakt echt prima eigenlijk. Als toetje hebben we bramen en bosbessen. We zitten tenslotte in het bos he.

Straks lekker slapen, want morgen willen we vroeg vertrekken, wie weet komen we nog een eland tegen…

Dag 12 – Naar Acadia NP

Donderdag 1 oktober 2015
Moosehead Lake > Acadia National Park
Overnachting Bar Harbor Campground
Gereden km’s: 261

Yes, we hebben er één gezien! Wij weten nu ook zeker dat het geen fabel is, ze bestaan echt; elanden. We hebben er maar 1 gezien, maar dat is beter dan geen. We hebben vanmorgen nog een keertje die weg gereden waar dus regelmatig elanden te zien zijn. En inderdaad, nu dus wel. Hij stond aan de kant van de weg. Toen wij dichterbij kwamen met de auto ging hij de bossen in. Helaas geen foto kunnen maken, dat ging te snel. Maar hij staat in ons geheugen en hij was mooi, compleet met gewei!

Nu kunnen we met een gerust hart verder rijden. We gaan vandaag naar de kust en onderweg is er niet veel te beleven. Wat wel heel goed nieuws is, is dat het nog steeds droog is. Vannacht heeft het ook niet meer geregend, dus zelfs de plassen lossen alweer een beetje op. In de ochtend zien we zelfs nog heel even de zon, maar de rest van de dag niet meer. Een grijze wolkenmassa blijft boven ons hangen.

DSC4216 (1)

We stoppen even bij een van de vele begraafplaatsen die hier direct langs de weg liggen. Er zijn er veel met echt oude grafstenen. Zo ook deze in Dover. Graven zijn allemaal van rond 1850. Het heeft toch altijd iets die oude graven.

In Bangor gaan we als tussenstop even naar een Mall. Zijn we tenslotte nog niet geweest dit jaar, hoort er toch bij. We lopen een rondje, winkel in, winkel uit, lunchen bij de food court en dat was het dan weer. Gek genoeg kopen we niks. Aan de overkant zit een grote Halloween winkel. Ook daar gaan we even heen. Echt leuk om te zien. Ze hebben zó veel gekke dingen. Alles om je huis en tuin te versieren, maar ook alle mogelijke kostuums, maskers e.d. om je te verkleden. Erg grappig.

DSC4220

Verder naar de kust. We zitten trouwens nog steeds in Maine. Grote staat dus. Bij de kust is het wel wat drukker met verkeer en hier zitten ook veel hotels, campings en cabins. Wij gaan naar de Bar Harbor Campground, deze kun je niet van te voren reserveren. Mocht er geen plek zijn dan zijn er voldoende andere opties in de buurt.

Maar het komt goed hoor. We mogen eerst een rondje rijden om een plek uit te kiezen. Het is toch wel best druk al, maar het is een grote camping. We kiezen voor plek K5. Beetje beschut, niet gelijk op de lip van je buren en ook nog uitzicht op zee. Ik zeg dat doen we goed!

Water en stroom aansluiten en we staan weer. We doen nog een kleine wandeling over de camping richting het water. Maar dat ligt nog een eind naar beneden, dus we gaan maar niet het hele pad af. Het is wel wat fris, want er staat hier veel wind. Het is ook altijd wat met dat weer. Is misschien ook niet heel gek in de herfst. De bomen zijn hier aan de kust nog niet zo verkleurd, het meeste is nog voornamelijk groen.

DSCN0827

Het is weer eens tijd voor de BBQ. Ik maak heerlijke patatjes in de oven terwijl Jos stukjes kip grilt. De wind is een beetje gaan liggen, dus er wordt ook nog een fikkie gestookt. Het kampeer gevoel is weer compleet!

DSC4213-border

Klik  op de afbeelding voor de diashow

Dag 13 – Acadia NP

Vrijdag 2 oktober 2015
Acadia National Park
Overnachting Bar Harbor Campground
Gereden km’s: 97

De wifi op deze camping is niet zo stabiel. Ging het gisteren in de middag als een speer, in de avond doet het niets meer. Ook vanmorgen was het niet vooruit te branden. Dus het verslag van gisteren laat nog even op zich wachten.

We zitten maar een paar kilometer van Acadia National Park vandaan en dat gaan we dan ook vandaag bezoeken. Na een lekker ontbijtje gaan we die kant op. Het is droog, wel bewolking en een stevig windje. We gaan eerst naar het visitors center, daar moet je ook betalen namelijk. Ook vragen we gelijk even welke wegen we wel en niet kunnen rijden. Er zijn namelijk wegen met lage bruggen in het park, daar kunnen wij dan niet onderdoor. Onze camper is 12 feet hoog. Gelukkig zijn er alternatieven, zodat we zo goed als alles kunnen zien.

DSC4226

Je kunt trouwens ook met een shuttle bus rond rijden, maar wij vinden zelf rijden toch fijner. Het is druk in het park. Blijkbaar erg populair. Het park ligt eigenlijk op een eiland in de Atlantische Oceaan. Het bestaat uit bossen, bergen en dus water. We rijden eerst de hoogste berg in het park op; Mount Cadillac. Hier heb je een schitterend uitzicht naar zowel het land als de zee. Nu is die hoogte ook weer niet zo hoog, het is geen Mount Everest hè. De top is 466 meter. Maar het uitzicht is er niet minder om. Ondanks de wolken is er toch heel ver zicht. Beneden voor de haven zien we ook twee cruise schepen liggen, één van de twee blijkt de Veendam te zijn. (de rechter op de foto hieronder)

DSC4232

We nemen ook een kijkje bij Sand Beach. Jawel, dat is een zand strand. Dat zand is niet zo spannend, maar de ligging is prachtig. Tussen twee rotswanden in eigenlijk. Er zijn woeste golven, niet zo gek met die wind, die met veel kabaal het strand op rollen. Het is op dit moment nog eb. Het eb en vloed verschil is hier best groot.

DSC4237

Bij Thunder Hole is het water niet zo spectaculair. Dat wil zeggen, niet in de Hole zelf. Je zou het daar moeten horen donderen als het zeewater op de rosten klapt. Maar in die hole, waar heel veel mensen naar kijken, dondert er niet zo veel. Waarschijnlijk moet het daar echt vloed voor zijn. Dat duurt nog een paar uur. Maar niet getreurd, de kust naast de hole is wel zo mooi. Het water slaat hard op de grillige rotsen. 20 meter lopen van de Thunder Hole is het gelijk veel stiller en daar genieten we dan ook lekker van het uitzicht.

DSC4304

Eigenlijk hebben we dan de grootste bezienswaardigheden van het park al gezien. Door het park rijden we naar het dorpje Bar Harbor. In het centrum mag je geen campers parkeren maar er is netjes een parkeergelegenheid gelijk daarbuiten speciaal voor campers. We lopen de gezellige hoofdstraat uit en gaan even lunchen. Jos neemt een fish and chips en ik ga aan de kreeft. Maine is dé staat om kreeft te eten zeggen ze. Dus ja, dat moet dan maar hè. Nu neem ik niet zo’n heel beest hoor. Dat vind ik dan weer niks. Nee, ik neem een lobster wrap. En hij smaakt prima!

Na de lunch lopen we nog wat door het dorp en struinen wat winkels af. Zitten hele leuke winkels bij, maar veel verkopen ook hetzelfde. Het is echt toeristisch hier. Maar wel gezellig.

DSCN0849

Aan het eind van de middag zijn we weer op de camping. Hoe we dat toch voor elkaar krijgen, het is precies tijd voor een drankje. Tja, dat moet dan maar hè. Het internet is nu weer snel, dus we plaatsen de dag van gisteren. Hopelijk lukt het ook nog om vandaag te plaatsten.

Morgen gaan we verder afzakken langs de kust!

DSC4312-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 14 – Naar Saco

Zaterdag 3 oktober 2015
Acadia National Park > Saco
Overnachting: Saco / Old Orchard Beach KOA
Gereden km’s: 282

Zonnetje schijnt! Het is 14 graden. Maar, ja er is een maar, er staat nog steeds een koude wind. Gisteravond is er nog wel een buitje gevallen, niet veel, wel precies toen Jos aan het barbecueën was natuurlijk. Maar dat kan hij hebben hoor. We verlaten ons plekje en rijden eerst een stukje terug naar het vaste land en gaan dan de US 1 op richting het zuiden.

Wat grappig is aan deze weg? Stel dat we US 1 helemaal afrijden tot het laatste puntje, dan zitten we in Key West! Dat zou leuk zijn. Daar kennen we deze weg maar al te goed. Maar dat is voor een andere keer ;-). De 1 is hier trouwens druk. Misschien komt het omdat het zaterdag is, maar ook in de stadjes waar we doorheen rijden is het druk. We vinden het jammer dat de weg niet dichter langs de kust gaat. Je ziet maar zelden de zee. Je moet dan echt ver de weg af, we hebben het idee dat dat erg veel tijd kost en doen we maar niet.

In Freeport willen we eigenlijk even naar de L.L. Bean store. Maar hier is het helemaal een gekkenhuis. We staan serieus in de file in het stadje. We volgen de borden voor RV parking, maar alles is overal echt bomvol. Wat een auto’s en volk is hier op de been zeg. We willen eruit! We nemen de kortste weg terug naar de US 1 en gaan verder naar de camping. Jammer maar in die drukte hebben we geen zin.

Al snel is dan de camping in Saco gevonden. Als we aankomen rijden verwachten we er niet veel van, ligt een beetje vreemd langs de weg. Maar die indruk is onterecht. We worden zeer vriendelijk ontvangen en krijgen een mooie plek toegewezen. Een medewerker komt vragen of de plek wel goed is omdat Jos een paar keer moet steken om tussen de bomen te komen aangezien het hier vrij smal is. Hij heeft nog meer plek vrij zegt hij. Maar nee hoor, wij vinden het juist leuk zo tussen de bomen.

DSCN0856

Even een wandeling over de camping, ziet er zeer netjes uit. En leuk ingedeeld ook, sommige KOA’s zijn echt super saai. Maar deze zeker niet. En, de wifi werk heel goed, dat is ook wel eens anders. Ook de laundry ruimte ziet er goed uit, dus ik besluit maar even twee wasjes te draaien. Tussendoor een wijntje bij het houtvuurtje, dan is zo’n wasje ook weer zo gedaan. Babbel, of Knabbel houdt ons ook nog gezelschap.

DSCN0870

Verder niet veel te melden vandaag. Er zijn dus ook niet veel foto’s. We zitten nog lekker bij het vuurtje, maar de hamburgers van de BBQ eten we wel binnen op. Zo rond acht uur koelt het toch wel goed af. We zitten hier niet ver van de zee af, dus morgen gaan we daar eerst eens een kijken nemen voordat we weer verder gaan.

DSC4316-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 15 – Naar Cape Ann

Zondag 4 oktober 2015
Saco > Cape Ann
Overnachting: Cape Ann Camp Site
Gereden km’s: 181

Essex, Gloucester, Manchester. Zitten we nu in Engeland of in Amerika? Nou we zitten op zeker in Amerika hoor, maar de Engelse invloeden zijn hier heel duidelijk te zien. Inmiddels zitten we in de staat Massachusetts. We zijn weer verder naar het zuiden gereden via de US 1. Vanmorgen eerst nog een kijkje genomen in Old Orchard Beach, vlakbij de camping. Zo op zondagochtend, begin oktober, is het nog stil aan het strand. Maar aan de restaurantjes e.d. te zien kan hier hier behoorlijk druk zijn.

DSC4339

Onderweg stoppen we ook nog bij Kittery Trading Post. Dit is echt de grootste outdoor winkel die ik ooit gezien heb. We dachten dat Bass Pro groot was, maar deze is echt nog veel groter. Ze hebben alles op het gebied van outdoor activiteiten. Ongelooflijk. Heel leuk om lekker rond te lopen en natuurlijk een paar aankopen te doen.

DSCN0873
IMG_1189

Verder maken we niet zo veel stops en rijden door naar de camping op Cape Ann. Nadat we de eerste toegewezen plek hebben afgekeurd, zetten we de camper op zijn plek. Op de eerste stonden we wel heel erg schuin, op deze plek is het iets beter. De camping ligt mooi en we hebben uitzicht op het water. We krijgen diverse folders mee over de omgeving. Net als uitleg hoe we het beste naar Boston kunnen met de trein. Dit willen we overmorgen doen, we staan hier 3 nachten. Morgen gaan we die Engelse stadjes nader bekijken.

Het was trouwens weer aardig weer vandaag, dat wil zeggen we hebben veel zon gezien. Maar de wind is nog steeds erg koud. Het was ongeveer 12 graden vandaag. Wel zie je hier weer iets meer verkleurde bomen dan in het noorden langs de kust. Je zou andersom verwachten. We zijn benieuwd wat we nog meer gaan tegenkomen.

DSC4348-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 16 – Cape Ann

Maandag 5 oktober 2015
Cape Ann
Overnachting: Cape Ann Camp Site
Gereden km’s: 183

Gekke dag vandaag. Vanmorgen bleek dat de douches hier duidelijk aan een renovatie toe zijn. Maar oké, het water is wel heerlijk heet en ik kan blijkbaar prima in 5 minuten douchen. Oké, anders moet er weer een kwartje in voor de volgende 5 minuten. Geen punt, maar 5 minuten is dus gewoon genoeg. Wie had dat gedacht.

DSC4355

We komen verder wat sloom op gang vandaag, maar uiteindelijk gaan we op pad. We rijden zo’n beetje de hele kaap over. We rijden door Rockport, Manchester en en Gloucester. Klinkt misschien gek; maar we zijn niet heel erg onder de indruk. Het ziet er allemaal wel leuk uit als je er doorheen rijdt, maar in Gloucester gaan we ook aan de wandel en ja, wat is het dan helemaal. Je hebt het echt zo gezien. Het vissershaventje is dan wel weer leuk om te zien. Ook hier wordt vooral kreeft gevangen. In Rockport en Manchester is parkeren een ramp, dus daar zijn we snel klaar mee.

DSC4361
DSC4371

We doen nog wat stops bij de zee, dat is zeker mooi. Maar goed, het is ook niet zo dat wij nog nooit de zee gezien hebben hè. Om een uurtje of drie vinden we het mooi geweest en gaan terug naar de camping. De wind is inmiddels gaan liggen, dus het in een stuk aangenamer. Dus tja, dan gaat er lekker een vuurtje aan en genieten we van een drankje bij het warme kampvuur.

En eigenlijk begint dan het leukste deel van de dag. Perikelen op een camping! Een paar plaatsen verder bijvoorbeeld staan 2 Duitse dames met een camper van Cruise America. Zij waren er gisteren ook al. Zij staan een paar plekken lager dan wij, dus we kunnen alles prima bekijken vanaf ons plekje bij het vuurtje. Vanmorgen waren zij al druk aan het bellen toen wij weggingen. En nu lopen ze wat zenuwachtig over die camping te drentelen.

Wat blijkt, ze hebben pech. Auto pech, camper pech, hoe dan ook hij doet het niet meer. Want er verschijnt een bergingswagen. Nu kennen wij dit geintje maar al te goed, wij hadden in 2011 ook pech met de camper. Gelukkig hebben wij echter geen hele dag hoeven wachten toen. Dus we hebben met de dames te doen.

Ok, de man van het bergingsbedrijf loopt ook nog even alles na, maar hij wil echt niet starten. Dus hij gaat op die wagen. Ja, erop! Wij werden toen gesleept, maar deze zet de camper dus op zijn vrachtwagen. Dan is hij best heel hoog en ook van achter steekt het behoorlijk uit. Maar het zal wel. Volgens ons kan hij de eerste brug hier verderop al niet onderdoor. Dat valt ons sowieso op, je moet hier goed op de hoogtes letten, wij hebben al twee keer moeten omrijden omdat wij te hoog waren op een normale weg. Maar goed, uiteindelijk vertrekken ze. We hopen dat alles goed is gekomen.

DSCN0887

Zo, we nemen nog maar een drankje op de goede afloop. Dan komt er een nieuwe camper de camping op. Hij gaat drie plekjes verderop staan. Het is een ouder Amerikaans echtpaar met een huur camper. Hij draait er vooruit in, maar het zijn back-up plaatsen in principe. Dat is ook het meest logische voor je stroom en water aansluiting. Maar nee, hij zet zijn neus zover vooruit dat zijn stroom kabel het net haalt. Komisch.

Hehe, even rust. Onee, daar komen andere Duitsers terug vanuit een dagje Boston. Ze stonden gisteren boven in het bos gedeelte, maar willen nu toch liever hier beneden staan. Nu zijn ze heel makkelijk op deze camping, je mag zo verkassen als je het maar even meldt. Dus na wat heen en weer gerij staan ze op hun nieuwe plekje. Ook weer geregeld. Ondertussen hebben wij een mooi uitzicht op de rivier waar de ondergaande zon mooi op schijnt.

Wat is er nu weer aan de hand bij de dump plek? Aan het begin van de camping is een plek waar je je vuil water tanks kunt legen. Er is een hele kleine Cruise America camper aangekomen en die wil gelijk gaan dumpen. Prima. Maar ze weten niet zo goed hoe het werkt blijkbaar. De dame van de camping wordt er zelfs bij gehaald. Of het uiteindelijk gelukt is weten we niet. Op een gegeven moment, zeker een uur later, rijden ze naar een plek in het bos.

Inmiddels is het donker en de camping dame is ook naar huis. Dan komt er nog zo’n zelfde kleine mini camper aanrijden. Hè, zijn dat nu weer dezelfde? Nee, het is een ander stel. Dat is ook toevallig. Ze gaan staan bij de plek boven ons. Lopen naar het kantoor, maar daar is dus niemand meer. Dan komt de man op ons afgelopen. Of wij weten of er nog iemand is, het is zijn eerste dag in de USA en hij weet niet hoe het werkt. Weer Duitsers trouwens. Zet maar neer die camper en betalen kun je morgen doen, geen probleem hier. Oké, fijn. Maar is er ook stroom? Ja, dat is er ook. Jos loopt even mee en laat het zien. In het donker is het ook niet heel makkelijk. Uiteindelijk zien we het licht aangaan in de camper, dus het zal goedgekomen zijn.

Pff, wat een taferelen zeg. Je zou er honger van krijgen. Dus is het tijd voor de BBQ. Hotdogs deze keer, niet te ingewikkeld hè na zo’n dag als vandaag. Iedereen lijkt nu wel op zijn plek te staan, dus we kunnen gerust binnen gaan eten. We hebben vanmorgen ook even gekeken waar we moeten zijn voor de trein naar Boston. Dat moet goed komen. Tot morgen!

DSC4370-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 17 – Cape Ann

Dinsdag 6 oktober 2015
Cape Ann
Overnachting: Cape Ann Camp Site
Gereden km’s: 18

Boston is leuk! Met de trein er naar toe is ook heel goed te doen. In de ochtend rijden we naar één van de twee stations in Gloucester. Ja, het is ongelooflijk maar ze hebben hier in het dorp gewoon twee stations. Wij kiezen voor West Gloucester, omdat je daar het makkelijkst kan parkeren in ons geval. Je moet wel betalen, 4 dollar voor een hele dag. En dit kan alleen met een app op je smart phone. Die heeft Jos gisteren geïnstalleerd en werkt prima.

Het is de trein van Rockport naar Boston, een forensenlijn eigenlijk. Met een uur zijn we op North Station. Dan is het even zoeken welke kant we op moeten. We zoeken namelijk de Freedom Trail. Dit is een route die dwars door de stad loopt langs vele bezienswaardigheden. Heel makkelijk te volgen door een rode streep over de stoep. Slim gedaan. Maar eerst moet je wel even naar die streep toe. Met Jos zijn telefoon hebben we snel de juiste route te pakken en eigenlijk is de rode lijn niet ver weg van het station.

We pikken ‘m dus eigenlijk halverwege op. Het is geen rondje, je loopt van A naar B zeg maar. Nou, lopen maar dan. De eerste bezienswaardigheid die wij dan weer tegenkomen in een kerkhof. Vrolijke boel. Maar wel weer mooie oude graven. Hier zien we ook de eerste mensen massa’s. Want je kunt de trail ook met een gids lopen. Die lopen dan klederdracht en vertellen natuurlijk hele verhalen. Nou, er lopen heel wat van die gidsen rond kan ik je zeggen.

DSC4389

Wij lopen lekker op ons eigen tempo en stoppen waar we willen. Onderweg zien we dus van alles, kerken, het State House, zowel het oude als het nieuwe. Nog een begraafplaats, maar ook leuke straatjes, met oude en nieuwe huizen door elkaar. Heel veel rode baksteen gebouwen, maar ook moderne hoge wolkenkrabbers. Uiteindelijk komen we uit in Boston Common. Dit is een groot park midden in de stad. Dit is officieel het begin van de Freedom Trail, maar zoals gezegd zijn wij halverwege begonnen. Vroeger liep hier het vee te grazen, later was het een legerkamp voor de Britten, maar nu dus een mooi groen park.

DSC4405

We besluiten om de route weer terug te lopen zodat we ook nog de andere kant kunnen bekijken. Maar eerst even lunchen. Dat doen we bij Cheers. Wie kent de TV-serie nog uit de jaren tachtig? Natuurlijk is dit nagebouwd, maar het ziet er wel leuk uit. We eten buiten want het is echt prachtig weer, 19 graden! We nemen beide een hamburger, maar dat is verder niets bijzonders hier. Het is duidelijk de naam waar het om gaat.

DSC4421

We lopen dus ook de andere kant van de trail nog op, dan moet je een flinke brug over, naar de haven. Daar ligt namelijk de USS Constitution. Het oudste oorlogschip van de Amerikaanse marine. Wat we echter niet wisten, en waarschijnlijk wel hadden kunnen weten… hij ligt compleet in de steigers. Maar dan ook helemaal! Je kunt er ook op, maar dat hoeft nu ook weer niet. Verderop in de haven ligt ook nog de USS Cassin Young. Een ander, moderner schip van de marine. Die heeft nog gevaren tijdens de Tweede Wereldoorlog, deelgenomen aan invasie van Iwo Jima en Okinawa. Toch niet helemaal voor niks deze kant op gelopen gelukkig.

DSC4466

Dan zijn we wel klaar met lopen, we hebben ongeveer 10 km gelopen. We vinden het wel goed zo. We moeten natuurlijk nog wel even naar de trein lopen, maar dat is niet zo heel ver meer. Om 16.00 uur nemen we de trein terug. Dus om 17.00 uur zijn we weer bij de camper. Omdat het nog lekker weer is kopen we toch nog even hout voor een vuurtje. We genieten nog lekker na bij het kampvuur van Boston. Gezellige stad, goede sfeer en mooie gebouwen. Er is natuurlijk nog veel meer te zien, maar dat bewaren we wel voor een andere keer ;-).

DSC4459-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 18 – Naar Old Mystic

Woensdag 7 oktober 2015
Cape Ann > Old Mystic
Overnachting: Seaport RV resort
Gereden km’s: 269

Vanmorgen hebben we voor het eerst gedoucht in de camper. De douches hier op de camping zijn nou niet echt geweldig. En eigenlijk ging dat dus best goed. Ja, je moet nadien even de wc droogmaken, maar op zich wat ruimte betreft goed te doen. Altijd makkelijk dus als de faciliteiten te wensen over laten.

DSCN0914

Vandaag was verder een reisdag. Kilometers maken. Eerst wilden we nog langs de kust rijden, maar tot nu toe is dat ons niet zo bevallen dus dat slaan we maar over. We zitten ten noorden van Boston en moeten naar het zuiden. Dus we geven de navigatie de opdracht om zo snel mogelijk naar de andere kant te komen. Dat blijkt dus eigenlijk dwars door Boston. Nou ja, er onderdoor om precies te zijn.

We gaan die mooie brug over die we gisteren al zagen liggen en dan duik je een tunnel in en aan de andere kant van het centrum kom je weer boven. Ging perfect. Ja, het was druk, maar toch goed te doen. Een stuk voorbij Boston zoeken we een Walmart op om de voorraden aan te vullen.

DSCN0915

We komen in onze volgende staat; Rhode Island. Dit is de kleinste van de 50 staten. Het is trouwens niet echt een eiland, al ligt het wel aan de kust. Bij Newport nemen we de Pell Bridge, een hele hoge en lange tolbrug (4 dollar). Via de US 1 rijden we verder via het mooie landschap. Ook hier nog steeds veel groen met af en toe wat geel en rood tussendoor.

DSC4480

Al snel zijn we de staat weer uit en rijden we nummer 7 binnen; Connecticut. Niet ver van de staatsgrens vandaan is onze camping voor de komende nacht. Grote camping, ziet er keurig uit. Er staan veel campers, maar bij meer dan de helft is niemand aanwezig, die komen waarschijnlijk alleen het weekend. In de campers die wel bezet zijn wonen ook honden, want we zien aardig wat mensen rondlopen, allemaal met een hond. Ze zullen het wel raar vinden dat wij geen hond hebben.

DSCN0918

We zijn uiteindelijk al rond 15.00 uur op de camping, dat is dus vlot gegaan. Komt mooi uit want het is schitterend weer. Het is 22 graden en dat hebben we volgens mij nog niet meegemaakt deze reis. Is ook best veel voor oktober natuurlijk. Dus zitten we heerlijk in het zonnetje, het is echt warm. Als de zon achter de bomen gaat maakt Jos een fikkie. Later eten we een biefstukje van de BBQ met patatjes uit de oven. Het is heerlijk rustig op de camping, je hoort alleen krekels en af een toe wat overvliegende ganzen. We zullen best weer lekker slapen hier.

Dag 19 – Naar Newburgh

Donderdag 8 oktober 2014
Old Mystic > Newburgh
Overnachting: New York City North / Newburgh KOA
Gereden km’s: 238

Mooie weg gereden vandaag! We hebben in het begin zoveel mogelijk weer de US 1 gevolgd. Die is hier in Connecticut erg mooi en leuk om te rijden. Ook de herfstkleuren zijn weer terug, prachtige kleuren gezien onderweg. Helaas, bijna geen foto’s van, altijd als je een mooi stuk ziet kun je er niet stoppen.

DSC4484

Bij New Haven gaan we toch over op de Interstate. Het is hier een wirwar van wegen, daar kom ik met de kaart niet meer uit. Dus de wegwijzer gaat aan met als bestemming OCC in Newburgh. Eerst worden we nog door de stad gestuurd, maar daarna volgt ook een schitterende weg voordat we echt op de Interstate komen. We rijden Connecticut uit en New York weer binnen. Dit was ook onze eerste staat van deze reis. We zitten nu echter wel aan de andere kant van de staat. Eigenlijk zitten we vlakbij New York City, we zien het ook regelmatig op de borden aangegeven staan. Maar nee, daar gaan we niet naar toe.

DSC4486

Nee, vandaag dus naar Newburg. Is dat zo spannend dan? Nee, als stad zeker niet. Maar daar zit wel OCC. Dat staat voor Orange County Choppers. Het motorenbedrijf van de familie Teutel. Voor diegene die deze tv serie niet kennen; zij maken hele speciale motoren. Al jaren is er een reality show van op tv. Soms gaat het meer over de familie perikelen, maar tussendoor wordt er dan ook nog een bijzondere motor gebouwd. Meer info kun je vinden op hun site.

DSC4508

We hebben niet de illusie dat er iemand hier rond loopt van de familie, maar het is wel heel leuk om rond te kijken. De familie komt waarschijnlijk alleen nog opdagen wanneer er gefilmd wordt. Het is een gigantisch gebouw waar een aantal van de zelf gemaakte motoren te zien zijn. Verder kun je er uiteraard van alles kopen, vooral kleding. De tour in de werkplaats heeft helaas geen zin vandaag want er wordt niet gewerkt.

DSC4519

Ook is er een OCC Cafe waar we gelijk even lunchen. Je kunt hier ook nog even bowlen of biljarten als je wilt. Het is big business hier. We maken foto’s, kopen natuurlijk ook even wat en gaan dan weer verder. Was echt leuk om te zien.

We rijden naar de camping die hier maar een half uurtje vandaan is. Het is weer een KOA en ook deze ziet er prima uit. We krijgen een mooi plekje toegewezen. Ook laten we hier gelijk even een van de twee gasflessen vullen. Eentje was dus inmiddels leeg en we willen toch niet zonder gas komen te zitten. Gas gebruik je voor de koelkast als je niet op de stroom aangesloten bent, maar ook voor de verwarming. Dus zeker wel belangrijk.

Verder de standaard procedure; fikkie stoken! Maar deze keer hebben we ook marshmallows ? Wat een feest. We hebben dat eigenlijk nooit eerder gedaan, maar dat is best wel lekker hoor. Na 3 of 4 van die dingen ben je er wel klaar mee. Maar toch.. het hoort er een beetje bij hier.

Je hoeft geen eikel te zijn om uit een boom te vallen is toch een spreekwoord? Nou, hier in ieder geval wel. Er vallen namelijk heel veel eikels uit heel veel bomen. En niet zo zachtjes ook. Tot nu toe hebben we mazzel en nog niks op onze kop gehad, Maar het is soms uitkijken! Gelukkig hebben we een stevig dak boven ons hoofd vannacht.

DSCN0956-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 20 – Naar Catskill Park

Vrijdag 9 oktober 2015
Newburgh > Catskill Park
Overnachting: Little Pond Campground
Gereden km’s: 210

Ja, hoor prima geslapen. Ook geen vallende eikels op het dak gehoord. De doucheruimtes zijn hier ook netjes, dus ook dat is zo gebeurd. Dan nog even ontbijten en we zijn weer klaar voor de nieuwe dag.

DSCN0966

Die dag begint met het oversteken van de Hudson rivier. Dat hebben we gisteren ook al gedaan, maar we willen nu even naar een “attractie” aan de andere kant van de rivier. Via een gigantische brug maken we de oversteek voor $ 1,50.

DSCN0967

Eenmaal aan de andere kant rijden we naar het Old Rhinebeck Aerodrome. Dit is een vliegtuig museum met hele oude vliegtuigen, en dan bedoel ik ook heel oud. In het weekend worden er ook nog shows gegeven met een aantal van deze oude jongens. Nu dus niet, want het is vrijdag. In het weekend is het hier ook vast druk. Nu dus niet. We zijn echt de enige bezoekers. We krijgen bij het betalen zo’n papieren armbandje om als bewijs dat we betaald hebben. Hahaha, nou dat wil echt helemaal niemand zien. Omdat wij namelijk ook helemaal niemand tegenkomen als we over het terrein lopen.

DSC4533

Maar leuk is het wel. Verspreid over het terrein staan een aantal hangars met toestellen en verderop nog eens drie hangars vol met vliegtuigen uit vervlogen tijden. Als wij weggaan komen er twee nieuwe bezoekers. Gelukkig maar, dan heeft het meisje bij de kassa tenminste ook nog iets te doen.

We gaan nog even door in het verleden, maar iets recenter. Op naar Woodstock! Dat zegt de jonkies onder ons natuurlijk niets, maar bij de ouderen moet er toch wel een belletje gaan rinkelen. Ja, in Woodstock was hét muziek festival in 1969. Nou ja, dat is dan ook weer niet waar. Hier zou het beroemde festival plaatsvinden. Maar omdat het nogal druk zou worden is het verplaatst naar een groot boeren terrein in Bethel, een stuk verderop. De verwachting was 200.000 bezoekers, het werden er meer dan 400.000. Drie dagen lang music, love & peace.

Ik was zelf pas twee dus heb het ook niet meegemaakt, maar toch spreekt het tot de verbeelding. En nu zijn we dus in Woodstock. Wat is hier dan nog? Nou op zich niet zo veel. Klein dorpje. Maar het is wel blijven hangen in de jaren 60, dat maakt het erg grappig. Er lopen serieus nog veel hippies rond en als we een winkel ingaan val je gelijk om van de wierook lucht. En natuurlijk draaien ze de muziek uit die jaren. Ik vind het leuk!

DSC4594

We willen nog even vlees of vis kopen voor vanavond. Dus lopen we even een supermarkt in. Ooh, dit is een organische, vegetarische, super gezonde supermarkt. Ja, dat hadden we kunnen verwachten. Gelukkig hebben ze wel zalm, komt goed vanavond. We lunchen ook gelijk even in het dorp en dan vallen de eerste regen druppels. Dat is nou weer jammer. Het was wel al bewolkt, maar met 16 graden prima te doen. De temperatuur blijft wel gelijk, maar de regen zet flink door.

En dat is echt heel erg jammer. Want Woodstock ligt al in de Catskill Mountains en daar ligt ook onze camping. Al is dat een heel stuk verderop. En hier zien we dus echt de meest schitterende herfst kleuren die we tot nu toe gezien hebben. Hele berghellingen vol met gekleurde bomen. Althans dat is wat we er van zien tussen de regen door, want het komt inmiddels met bakken uit de hemel. Tot overmaat van teleurstelling rijden we nog verkeerd ook. In die zeikregen.

Als we eindelijk kunnen keren rijden we het stuk weer terug. Gelukkig nemen we dan de juiste afslag en zien we al snel een bordje van de camping. Alleen die weg daarna is nog heel, heel lang. Gaan we wel goed dan? We denken van wel, maar hebben we er toch niet veel vertrouwen in. Gelukkig wordt de regen nu wel minder, dat is tenminste iets. En dan eindelijk weer een bordje, rechtsaf voor de camping. Yes, we zitten goed. De oprit naar de camping is dan ook weer 2 mijl of zo. Kortom het ligt nogal afgelegen.

Maar wel prachtig midden in die rood gele bossen. We worden vriendelijk ontvangen. Er is veel personeel aanwezig, het is dan ook weekend en best druk. We gaan naar ons plekje en ja daar doe je het dan voor he. Mooi uitzicht op een open stuk in het bos omringd met gekleurde bomen. Heel even, maar dan ook heel even, laat de zon zich nog zien. Maar verder in de avond valt er af en toe nog een bui. Hopelijk is het morgen droog zodat we mooie foto’s kunnen maken van deze schitterende omgeving.

Oja, die organische zalm was lekker hoor!

DSC4599-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 21 – Naar Watkins Glen SP

Zaterdag 10 oktober 2015
Catskill Park > Watkins Glen State Park
Overnachting: Watkins Glen State Park Campground
Gereden km’s: 320

WOW, dit was zo mooi! Echt ongelooflijk. De zon schijnt en ja hoor de kleuren zijn dus gewoon geweldig. Berg na berg. Bocht na bocht. Een aaneenschakeling van fantastische kleuren. We hebben in het eerste deel van de reis al mooie kleuren gezien, maar dit is zo indrukwekkend. Echt adembenemend. We hopen dat het een beetje overkomt op de foto’s, want het is moeilijk uit te leggen.

DSC4616

We rijden nog een heel stuk binnendoor en dat is echt genieten hoor. Mooie omgeving, leuke dorpjes en we komen ook nog in de middle of nowhere de concurrent tegen; Friesland Campina. Grappig om hier opeens een zuivel fabriek te zien uit Nederland.

DSC4625

Uiteindelijk gaan we voor het laatste stuk toch over op de snelweg anders duurt de rit echt te lang. We willen ook nog even langs een supermarkt, want gisteren in de hippie supermarkt waren we niet echt geslaagd natuurlijk. In Watkins Glen zit een Walmart, dus daar doen we een paar inkopen. Dan rijden we naar het gelijknamige State Park. Het is file rijden hier in Mainstreet. Dat beloofd wat voor de camping.

DSC4635

Een paar maanden geleden met het reserveren van de camping had ik de laatste plek met stroom, dus dat zegt al genoeg. Het is ook logisch want het is een feestweekend voor de meeste Amerikanen. Maandag is Columbus Day en dan zijn veel mensen vrij. Zo’n weekend wordt dan gebruikt om er op uit te gaan. Een favoriete bezigheid is dan kamperen. Misschien dus niet heel handig dat we hier dit weekend zitten, maar dat kwam nu eenmaal zo uit.

DSC4642

Bij de registratie is er maar 1 persoon voor ons, dus dat gaat vlot. We kopen nog even hout en rijden naar onze plek. Ja, het staat goed vol. Vooral familie’s met veel kinderen en honden. Maar onze plek is ruim en we zitten niet op elkaars lip. Het heeft ook wel wat, je hebt wel wat te zien zo. We vermaken ons prima met een drankje en een vuurtje.

Er moet hier in het park een mooie waterval zijn, die gaan we morgen wel eens bekijken en ook de omgeving moet de moeite waard zijn. Dus als de drukte het toelaat gaan we mooie dingen zien!

Er is geen internet op deze camping, net als gisteren. Als het lukt plaatsen we de verslagen via de iPhone van Jos.
Lukt dat niet, dan laten de verslagen even op zich wachten.

DSCN0991-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 22 – Watkins Glen SP

Zondag 11 oktober 2015
Watkins Glen State Park
Overnachting: Watkins Glen State Park Campground
Gereden km’s: 0

We hebben geen kilometer gereden vandaag. Moet niet gekker worden! We hadden plannen om niet alleen Watkins Glen State Park te bekijken maar ook een paar parken in de buurt. Maar dat is dus anders uitgepakt. Vanmorgen, toen het bij het opstaan trouwens maar 4 graden was, zijn we eerst hier maar eens begonnen. In Watkins Glen State Park kun je de Gorge Trail lopen. 2,4 km lang enkele reis, met ongeveer 800 treden.

DSC4684

Je loopt dan langs de kloof die in heel veel jaren is uitgesleten door het water. In totaal zijn er 9 watervallen langs de trail. Vanaf de camping kun je naar de trail lopen, dus de camper kan blijven staan. Dat is dan wel weer handig. Dus op naar de Gorge Trail. Het zonnetje schijnt, de temperatuur loopt op, we gaan ervoor! En het valt zeer zeker niet tegen. Het is prachtig. Omdat we nu een beetje halverwege de trail beginnen lopen we eerst naar het eind en dan weer terug.

Vaak stoppen we voor een foto en voor het uitzicht. Gewoon geweldig mooi hier. Bomen zijn hier en daar geel, ook leuk meegenomen. Er is een minpuntje; de drukte. Het eerste uurtje viel het nog mee maar het wordt steeds drukker. Ongelooflijk wat een mensen lopen hier. Niet alleen Amerikanen die een weekend vrij zijn, maar ook Chinezen, Italianen, Russen, je hoort van alles. Het is logisch dat die mensen hier heen komen, want het is nu eenmaal heel mooi. Maar soms moet je gewoon wachten (het is af en toe nogal smal) voordat je weer door kunt lopen.

Dus we nemen onze tijd, want we willen wel gewoon van de omgeving genieten. En dat doen we dan ook. Je moet wel tegen een paar druppels water kunnen hier, want er druppelt nogal wat van de bergen. Ook loop je af en toe onder een waterval door. Helemaal leuk.

De terugweg doen we via de South Rim Trail. Deze loopt evenwijdig aan de Gorge maar dan hoger in de bergen. Heerlijk rustig hier! Uiteindelijk komt deze trail weer uit bij de camping. We hebben bijna 7 km gelopen. Tijd om uit te rusten. We halen wel gelijk even nieuw hout voor het fikkie straks. Bij de camper maken we voor de lunch hot dogs. Het is nu half 3 en we besluiten de rest van de middag te luieren bij de camper. We hebben geen puf om nog weg te gaan en zijn ook een beetje huiverig voor drukte bij de andere parken. Die bewaren we wel voor een andere keer.

Op de camping is het inmiddels veel rustiger. Er zijn al een hoop kampeerders vertrokken. Jos hakt hout en ik puzzel de route voor morgen vast uit. We zitten lekker buiten want het is 23 graden. Hoewel je in het bos dan weer niet merkt dat het 23 graden is eerlijk gezegd. De bomen houden natuurlijk veel zonlicht tegen. Tis ook nooit goed he.

Het blijft ook lang warm, zelfs zo dat we buiten eten. Dat hebben we al een hele tijd niet gedaan omdat het te koud was. De kip cordon bleu, zonder ham, smaakt heerlijk bij het kampvuur. Morgen is het feest, dus we gaan op tijd slapen ?

DSC4649-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 23 – Naar Allegheny NF

Maandag 12 oktober 2015
Watkins Glenn State Park > Allegheny National Forest
Overnachting: Willow Bay Campground
Gereden km’s: 327

Happy Birthday to Jos!

Wat een feesten en partijen zeg. Of niet, dat kan ook. De dag loopt niet helemaal zo als gepland. Dat kan ook wel eens hè. En dan precies op zijn verjaardag. Tis wat. We zouden eigenlijk vroeg vertrekken vanmorgen, maar dat mislukt al. Dat is op zich niet zo erg. Het is tenslotte wel vakantie en ook nog eens feest.

We hebben besloten eerst een beetje zuidelijk te gaan en dan naar het westen. We rijden dan al snel Pennsylvania binnen. Dit is de laatste nieuwe staat van deze reis voor ons. Mooie binnendoor wegen, regelmatig ook mooie kleuren hier. We willen ook nog even een park aandoen, maar ergens missen we een bord of een afslag, of allebei waarschijnlijk. We gaan er niet voor terug rijden. Ging dus niet helemaal goed.

DSC4728

We rijden door naar Bradford. In dit stadje staat de Zippo fabriek, maar ook het Zippo museum. En daar komen we voor en dat gaat wel goed! Jos kocht in zijn militaire diensttijd al zijn eerste Zippo en heeft het altijd een bijzondere aansteker gevonden. Dat is het natuurlijk ook. In het museum kun je alles terug zien over de historie e.d. Ook zit hier de Zippo Clinic. Mocht je Zippo kapot gaan kun je hem hierheen sturen en hij wordt gratis gemaakt.

DSC4732

In de gift shop koop ik Jos zijn verjaardag cadeautje. Een Zippo! Hoe origineel. Maar wel een met Jack Daniels, mooie combinatie niet waar. Het was erg leuk om hier rond te kijken. Ons camping plekje voor vanavond zit hier 17 mijl vandaan, dus dat is niet zo heel ver.

DSCN1020

Daar aangekomen blijft dat het hout is uitverkocht. Ja, wat is dat nou. Geen fikkie vandaag? Op zijn verjaardag geen fikkie? En misschien wel het laatste fik van deze vakantie? Dat kan toch niet?! Oké, we rijden 17 mijl terug naar Bradford voor hout. Daarna zoeken we ons plekje op de camping op. We hebben een reservering voor plaats 69. Er was al niemand meer bij de ingang, dus we rijden de camping op en gaan kijken. Oké, er staat al iemand op 69. Ze zwaaien vriendelijk, maar wat hebben wij daaraan. Gaat dus niet helemaal goed.

Nu is er plek zat want het is hier helemaal niet druk, dus wij nemen plekje 65. Ligt ook mooi. Bovendien hebben we nu ook water aansluiting, dat was op 69 niet. Daar was alleen stroom, hier beide. Hèhè we staan. We maken een paar foto’s en gaan dan lekker bij het vuur zitten. Het is niet zo warm als gisteren, maar nog steeds zo’n 20 graden.

Na een half uurtje komt de campinghost aanrijden in haar golfkar. Excuses dat het mis is gegaan met de reservering. Ze weet ook niet wat er fout is gegaan. Zeer vriendelijke dame, dus wij vergeven het haar. Bovendien krijgen we de water aansluiting nu gratis. We maken nog een klets praatje waarbij ze terloops ook even meldt dat we moeten uitkijken voor beren. Mochten we er eentje zien, gewoon takken of stenen gooien dan gaat ie wel weer weg. Oh oké.

DSC4752

Ook weet ze heel leuk te vertellen dat er morgen regen op komst is. Pff, we vinden haar nu minder aardig. Morgen gaan we terug naar Canada en naar de Niagara watervallen. Zou toch wel leuk zijn als het dan een beetje goed weer is. Voorlopig zitten we nog droog bij het kampvuurtje en genieten van de rust. We zitten hier echt in de middle of nowhere, zelfs de telefoon heeft geen bereik. Dus ook geen internet via de telefoon. Morgen zitten we weer in de drukte van de stad, dus we genieten er nog lekker van.

Na een paar goede hamburgers nemen we als toetje de “verjaardagsmuffin”. Lekker hoor. De dag eindigt dus alsnog goed. Maar raar was ie wel.

DSCN1024-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 24 – Naar Niagara Falls

Dinsdag 13 oktober 2015
Allegheny National Forest > Niagara Falls (Canada)
Overnachting: Niagara Falls KOA
Gereden km’s: 191

Ja, regen. Veel regen, in ieder geval vannacht. We lagen net in bed toen de eerste hoosbui los barste. En er zijn er nog wel een paar gevallen geloof ik. Maar ik sliep natuurlijk. Maar als we ons rustige plekje verlaten, we zwaaien nog even vriendelijk naar de buren van 69, is het droog. Maar niet voor lang helaas. Onderweg naar de grens krijgen we nog aardig wat water te verwerken.

En als je dan ook nog een verkeersbord met Salamanca tegenkomt, wordt je toch echt niet vrolijk (het gebouw waar ik werk heeft de naam Salamanca). Maar de lucht wordt toch lichter, er is hoop! Hoe dichter bij de grens hoe beter het wordt. We gaan de grens over bij de Peace Brigde. De wachttijden zouden daar mee moeten vallen op het moment. En dat is ook zo. We zijn snel aan de beurt en na een paar vragen mogen we doorrijden. Even na 12 uur zijn we weer in Canada.

Het is dan nog een klein stukje naar de Niagara Falls. Eerst een paar drukke straten door en dan vinden een parkeerplek op het grote parkeerterrein en lopen naar de watervallen. Dat is echt een beetje gek, zo van de drukte van hotels, casino’s, winkels, loop je naar een van de wereldwonderen.

DSC4786

De Falls bestaan eigenlijk uit drie delen; de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil Falls. Die laatste twee liggen eigenlijk direct naast elkaar. Het water vormt ook de grens tussen Canada en de USA. Via de Rainbow Bridge kun je eventueel naar de Amerikaanse kant lopen of rijden. Aan de Canadese kant is echter het uitzicht mooier.

Het water dendert zo’n 60 meter naar beneden. Het is echt een spektakel om te zien en te horen. Er valt zoveel water over een enorme breedte naar beneden, dat is eigenlijk niet te bevatten. Vooral de Horseshoe Falls maken de meeste indruk. Het water blijft maar stromen, waar komt het vandaan?

We hebben echt geluk met het weer, er zijn wat wolken maar de zon schijnt gelukkig ook. Als je hier in de zeikregen staat is toch ook niet echt leuk. Wat ook meevalt is de drukte. Of beter gezegd; er is geen drukte. Natuurlijk lopen er meer toeristen, maar je kunt rustig overal aan de kant kijken zonder door mensenmassa’s heen te dringen. De wind staat waarschijnlijk ook gunstig, want er is maar een klein deel van de promenade die nat wordt van de watervallen.

DSC4792

We lopen door naar de Hornblower. Dit is de boot die heel dicht naar de waterval vaart. Aan de Amerikaanse kant heb je Maid of the Mist, hier dus de Hornblower. Ze doen beide het zelfde trucje. Je kent vast de foto’s wel van afgeladen boten met rode of blauwe poncho’s. Die rode poncho krijgen we inderdaad, maar afgeladen is de boot zeker niet. En die poncho, ja die heb je echt nodig!

Geweldig was het! Zeiknat, gelukkig dus die poncho aan, maar fantastisch. We staan voor op de boot, het lukt Jos zelfs nog om een paar foto’s te maken. Als we echt in het hol van de leeuw komen moet de camera toch ook onder de poncho. Wat een water! Een goede regenbui is daar niets bij. Eigenlijk zie je geen donder door het vele water wat op je af komt, maar dat maakt niks uit. Het is gewoon prachtig! De boot blijft een tijdje in het geweld liggen en keert dan weer terug. We hadden het niet willen missen.

DSC4817

We eten wat bij het restaurantje als je weer van de boot afkomt, met uitzicht op de Falls en lopen dan terug naar de camper. We gaan de camping opzoeken. Die is hier maar 10 minuten vandaag, dichterbij dan ik dacht. Deze KOA is verder niets bijzonders, ongezellig allemaal op een rijtje. Maar ja, wel praktisch zo naast de watervallen natuurlijk. Dat vinden meer mensen, want het is er nog redelijk druk.

Het is onze laatste overnachting in de camper, de laatste 2 nachten slapen we in een hotel. Toch stoken we nog even gezellig een vuurtje en drinken ons drankje. We moeten ook wel een begin gaan maken met opruimen en zo. Nog één drankje…

DSC4801-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 25 – Naar Toronto

Woensdag 14 oktober 2015
Niagara Falls > Toronto
Overnachting: Best Western Plus Toronto York Hotel
Gereden km’s: 165

Ooh het gaat nu wel heel snel naar het einde toe! Maar we zijn er nog. Dus niet getreurd. Vanmorgen hebben we de camper opgeruimd, gisterenavond is daar natuurlijk niks meer van terecht gekomen. We moeten ‘m bezem schoon opleveren en zo groot is tie nu ook weer niet. Dus het is zo gedaan.

DSC4854

We rijden weer terug naar de watervallen, om vervolgens langs het water richting het noorden te rijden. Leuke route en af en toe heb je dan nog een mooi uitzicht op de Niagara River. Deze komt uiteindelijk uit in Lake Ontario. Aan het eind van de rivier is het plaatsje Niagara on the Lake. Gezellig hier! We wandelen er even rond, leuke winkels, mooie pandjes, goede sfeer.

DSC4865

En dan gaat het toch gebeuren; terug naar de grote stad. Terug naar Toronto. Terug in de drukte. Het rijdt gelukkig wel allemaal lekker door op de snelweg en tegen 14.00 uur zijn we al bij het hotel. Daar zit ook een restaurant bij waar we eerst even lunchen. Ziet er netjes uit, smaakt prima. Daarna is het inchecken en de camper uitladen. We gooien alles in de koffers en brengen het naar boven. De camper is leeg, de hotelkamer vol. Jammer wel, we gaan de camper missen.

DSC4879

Normaal slapen we na een camper reis aan het eind ook in een hotel, maar dan halen we meestal een huurauto op en leveren de camper al in. Omdat deze een stuk kleiner is, hebben we besloten deze te houden maar wel een hotel te nemen. Scheelt weer inlever en ophaaltijd. Als de camper dan morgen ergens de hele dag staat als wij de stad ingaan, is dat toch een veiliger gevoel omdat hij leeg is.

Dus daar zitten we dan opeens op een ruime kamer en dito badkamer. Ook wel even lekker hoor. Op de een of andere manier zijn we toch een beetje moe. We luieren op de kamer. Jos neemt een bad en ik een uitgebreide douche. We hadden nog wat wijn en bier over dus die traditie zetten we gewoon voort natuurlijk. Om half 8 vinden we dat er maar weer gegeten moet worden. Geen barbecue meer. Die ligt ergens in een vuilcontainer. Het eten smaakte goed beneden, dus we doen niet moeilijk, daar gaan we weer naar toe.

We zitten nu meer in het bar gedeelte en de tv’s staan natuurlijk aan. Zo werkt dat hier. Toronto heeft net een belangrijke honkbalwedstrijd gewonnen, dus iedereen is blij. Jos besteld de Mahi Mahi en ik de zalm. Wat zijn we gezond bezig zeg. Smaakt echt weer goed. En doe eens gek en niet gezond, we nemen ook een toetje. Een cheese cake kun je toch niet weerstaan.

DSCN1048

Morgen dus de stad in. Hopelijk werkt het weer een beetje mee. Zoals het er nu uitziet blijft het zeker tot de namiddag droog. Dat zou heel mooi zijn. Ik ga nog even uitzoeken hoe we precies naar de stad gaan en daarna lekker slapen. Tot morgen voor onze laatste volle dag van de vakantie!

DSC4879-border

Klik op de afbeelding voor de diashow

Dag 26 – Toronto

Donderdag 15 oktober 2015
Toronto
Overnachting: Best Western Plus Toronto York Hotel
Gereden km’s: 120

Zo hèhè, we zitten, languit, voeten omhoog, drankje erbij, op de hotelkamer. Even bijkomen van de dag. Vanmorgen zijn we naar een winkelcentrum gereden hier zo een 20 minuten vandaan. Iets langer over gedaan omdat we nog even file hadden. Bij de Mall stopt namelijk ook de metro naar het centrum. Deze tip hadden we gekregen bij het ophalen van de camper. Echter als we het parkeerterrein oprijden staat aangegeven dat je hier niet mag parkeren wanneer je gebruik maakt van de metro. Nou, lekker dan. We gaan dat niet riskeren, we hebben geen zin in een boete.

We rijden er weer weg. Maar wat dan? Toch maar doorrijden naar het centrum en wel zien waar we kunnen parkeren? Ja, dat doen we. Het is druk, maar te doen. We rijden helemaal naar het Waterfront en vinden daar een ruime parkeerplaats. Op dit moment schijnt het zonnetje en in de middag geven ze regen op. Dus lopen we eerst naar de CN Tower. Het is wel zo leuk om uitzicht te hebben als je 400 meter hoog staat. Dat is nog een stukje lopen, maar we vinden het!

We zijn hier niet alleen. Aardig rijtje. Eerst bij de veiligheidscontrole en daarna bij de kassa. Maar dan staan we in de lift, met een gedeeltelijk glazen bodem, en die brengt ons naar 346 meter hoogte in 58 seconden. Je kunt binnen en buiten helemaal rondom lopen en van het uitzicht genieten. Buiten zit er dan wel weer een hek voor.

DSC4906

Maar je kunt ook nog een stukje hoger, naar 447 meter. De zogenaamde Skypod. Doen we ook! Wel extra kaartje nodig natuurlijk, de zon gaat hier niet voor niets op. Het uitzicht is schitterend. Ook gaan we even op de glazen vloer staan. Sinds 1994 hebben ze die hier al, schijnt een van de eerste glazen vloeren te zijn op zo’n hoogte. Leuk om de diepte in te staren. In Chigaco, de Sears Tower, is de glazen vloer wel veel spectaculairder. Daar hang je echt buiten het gebouw als het ware.

DSCN1057

Voordat we naar beneden gaan lunchen we nog even op 346 meter hoogte. Smaakt op zo’n hoogte ook goed hoor. Ondertussen zien we de wolken al aankomen. Naar beneden dan maar en nog een stukje van de stad bekijken. Het is een grote stad en we zullen maar een klein deel bekijken. We hebben gewoon geen puf om de hele stad door te lopen en 1 dag is dan ook te weinig.

We lopen nog naar Union Station en dan door naar de St. Lawrence Market. Deze overdekte markt bestaat al meer dan 200 jaar en verkoopt heel veel voedsel. Veel vlees ook. We komen ook nog wat Nederlandse namen tegen, grappig is dat. Verder lopen we nog wat door de straatjes, maar als de eerste druppels beginnen te vallen lopen we richting camper.

Voordat de bui echt losbarst zitten we in de auto gelukkig. Nu weer terug door de drukte. We nemen niet de snelweg, daar stonden we vanmorgen tenslotte al snel stil. Dus we rijden buiten het centrum terug. Op zich een prima route, maar ook erg druk. Het is dan ook half 5, dus dat is dan niet heel raar. Geduld moet je hier dan wel hebben. Maar het is goed gekomen, we zitten nu dus aan de neut.

Straks gaan we nog beneden eten in het restaurant van het hotel en dan toch echt de koffers definitief inpakken. We hebben net ingecheckt, dus we gaan morgen echt terug. Morgen zullen we nog een verslag doen van het inleveren van de camper en de terugreis.

Voor nu alvast bedankt voor het meelezen en jullie reacties, erg leuk! Wordt zeer gewaardeerd.

DSCN1053-border

Lik op de afbeelding voor de diashow

Dag 28 – Thuis / Samenvatting

Zaterdag 17 oktober 2015
Aankomt op Schiphol > naar huis
Overnachting: in ons eigen bed

Goedemorgen vanuit ons eigen huisje! De terugreis is zeer voorspoedig verlopen. We waren gisteren rond half 11 bij Fraserway om de camper in te leveren. De Nederlandse dame was er nu helaas niet. Maar het inleveren ging vlot. We hebben iets meer kilometers gereden dan afgesproken, dus die moeten we even bijbetalen. De twee glazen we gebroken hebben zijn dan weer geen punt. De shuttle naar het vliegveld laat nog even op zich wachten want die was net weg.

Uiteindelijk zaten we om 12.00 uur in de shuttle met nog een Belgische familie. Het is dan nog ongeveer 3 kwartier naar het vliegveld. Nu vliegen wij pas om 17.30 uur, dus we zijn aan de vroege kant. Maar dat is niet anders. We printen de boarding passen uit en dan is het nog even wachten totdat de balie opengaat om de koffers in te leveren. Er komt een dame van KLM naar ons toe of wij eventueel in de VIP lounge van KLM/Air France willen verblijven straks. Voor niets gaat hier de zon op natuurlijk, maar 35 dollar p.p. klinkt niet gek. Eten en drinken zoveel we willen en rust en ruimte om te zitten. Dus dat doen we. We krijgen een kaartje waarmee naar binnen mogen straks.

Dan de koffers inleveren, zo dat is altijd lekker als die weg zijn. Door de security, die is dan wel weer behoorlijk druk en door naar de VIP Lounge. We genieten lekker van het buffet, we hebben inmiddels behoorlijk trek gekregen. Tegen half 5, dan begint het instappen, lopen we naar onze gate die 50 meter van de lounge vandaan is. We zijn nu erg blij dat we in de lounge hebben gezeten. Het is hier heel druk. Ook wordt hier blijkbaar alles ook in het Chinees omgeroepen. Daar wordt je knettergek van.

Bestand-17-10-15-16-58-23

Om kwart voor 5 gaan we dan toch instappen. Zo we zitten, we kunnen gaan. De piloot geeft aan dat de vliegtijd 6 uur en 45 minuten zal zijn. Kijk, dat scheelt met de geplande 7,5 uur. Dat vliegt voorbij. Filmpjes kijken, muziekje luisteren. Beef or Pasta. Nog een filmpje dan maar en dan komt het ontbijt alweer. Op Schiphol gaat alles vlot, we hebben al snel onze koffers en we worden heerlijk thuisgebracht.

Dus het zit erop! Het was weer een mooie reis. Weer hele nieuwe dingen gezien, echt een andere kant van de USA. Waarbij Vermont, New Hampshire en Maine zeer mooie staten blijken te zijn. De kust vonden wij hier iets minder interessant. De staat New York was dan wel weer erg mooi. Inmiddels hebben we 42 staten bezocht. Het is nooit een doel geweest om alle staten toe bezoeken. Maar nu we er nog maar 8 te gaan hebben, wordt dat toch stiekum wel een uitdaging. Beetje jammer dat we North Dakota, Alabama en Iowa destijds niet hebben aangedaan, die liggen nu een beetje onlogisch. Maar Hawaii en Alaska zijn ook twee spannende natuurlijk. Alaska staat al langer op mijn verlanglijstje, dus die maakt grote kans voor volgend jaar! Ik ga mij er eens in verdiepen, dan kom ik vast een beetje over de heimwee heen ?

We hebben 5270 km gereden. De truck camper is goed bevallen, heeft ons ook geen moment in de steek gelaten. Iets meer ruimte zou ik persoonlijk wel fijn vinden, dus misschien toch eens kijken naar opties tussen een A-klasse en een truck camper in. We zien wel wat het wordt, volgend jaar kunnen jullie het hier weer volgen! Bedankt!

Tot volgend jaar

Stuur een bericht

Stuur een bericht met je vraag en/of opmerkingen.

visitor analysis