Waarom in december naar Florida? Natuurlijk omdat het dan lekker weer is. Maar voor ons ook omdat het dan 12,5 jaar geleden is dat we daar getrouwd zijn! Dus gaan we terug om dat te vieren. We huren een auto en maken een rondje vanaf Miami.

Zaterdag 1 december 2012
Van Amsterdam naar Miami
Overnachting: Best Western Plus On the Bay Inn & Marina

5:41 uur. Dat is wel heel vroeg om wakker te worden. Nog even omdraaien.
6:45 uur. Ja, ben nu toch echt wel wakker. Oké, dan maar het verslag van gisteren maken. Gisteravond waren we om iets voor 22:00 uur in het hotel. Dus het was een lange dag.

Dat terwijl bijna alles heel vlot verlopen is. We zijn lekker naar Schiphol gebracht. Waren ruim op tijd. Nog even een bakkie koffie. Alles is hier al in leuke Kerstsfeer gebracht. Veiligheids controle verliep vlot. En we vertrokken netjes op tijd uit Amsterdam. We hebben een overstap in New York JFK, Waar we iets na 13.00 uur landen. Om precies half 2 lopen we de hele grote hal binnen waar imigrations zit. Alle loketten zijn volgens mij open en we staan binnen no-time bij loket 9. Om 2 minuten over half 2 staan we bij de band voor de koffers. Huh, dat is echt een record. Meneer heeft alleen gevraagd hoelang we blijven. Vingerafdrukken, foto, en enjoy your stay! Oké, koffers van de band en een stukje verderop weer inleveren. Naar terminal 2, dat is nog even zoeken. Daar weer door de veiligheids controle en dan is het even tijd om te zitten en te genieten van een drankje.

Hehe, de eerste vlucht zit erop. Helaas moeten we dus overstappen en kunnen we niet rechtstreeks. Met een 737-800 vliegen we weer verder. Kleiner vliegtuig natuurlijk, maar prima plekken. Naast mij zit een oudere Japanse dame, die al slaapt voordat het toestel in de lucht is. Net als al haar reisgenoten trouwens. Allemaal grijze bolletjes die voorover in hun stoel hangen. Die hebben straks last van hun nek denk ik. We hebben ook wifi aan boord, dus Jos vermaakt zich ook prima. Deze vlucht duurt eigenlijk 3 uur en 19 minuten, maar we hebben flink wind mee en 25 minuten eerder landen we al op Miami Airport.

“Nu alleen nog de koffers ophalen en de huurauto. Maar Miami is groot, heel groot. We lopen echt een heel eind en komen dan eindelijk bij de bagageband. Koffers zijn er snel. Ook altijd fijn dat ze er überhaupt zijn natuurlijk. Next stop: Alamo. Daar kunnen we naar toe met de Mia Mover. Een soort monorail die je naar het verhuurstation brengt. Klinkt goed. Maar voordat je bij dat mooie ding bent, moet je lopen. Heel veel lopen. Best gek, want Amerikanen houden niet zo van lopen. En wij op dit moment ook niet. Maar uiteindelijk komen we dan in de mooie grote hal waar alle autoverhuur bedrijven zitten. Rechtsaf naar Alamo!

Wow, is dat een rij? Ja, dat is de rij. Ongelooflijk wat een mensen. Aansluiten dus. We staan ruim een uur in de rij, en dan worden we zeer vriendelijk geholpen door George die ons welkom heet in Miami. Hij heeft een paar mooie upgrades naar luxe wagens, we zijn toch maar met z’n tweetjes. Nee, George we willen een flinke SUV dus we houden het bij onze reservering. Hij moet wel lachen en maakt alles in orde.  Beneden mogen we een auto uitzoeken. Er staan er drie. Drie grote, hele grote. 2x een Ford Expedition en een Chevrolet Suburban. We gaan voor de grijze Expedition, maar de achterklep gaat niet open. Dan toch maar de witte die er naast staat. Daar werkt alles wel. Zo, dit is echt een grote wagen hoor, pfff. Niet normaal. Dat was het wachten wel waard.

Om even voor tien uur komen we aan bij het hotel. Zo, nu zijn we best moe en gebroken. Morgen gaan we de auto verder bekijken. Eén ding is zeker, we hebben ruimte genoeg de komende twee weken. Het hotel ziet er netjes uit, van de omgeving zien we nog niet veel in het donker. Als het goed is zitten we aan het water. We zien het morgen wel. Palmbomen staan wel voor de deur, altijd een leuk gezicht die bomen. Geeft gelijk een zomers gevoel. Het is nu trouwens nog heerlijk buiten. Ongeveer 20 graden. Maar goed, nu lekker slapen, welterusten.

Zondag 2 december 2012
Miami verkennen
Overnachting: Best Western Plus On the Bay Inn & Marina

Vroeg wakker dus vandaag. Verslag maken, douchen, ontbijten en uiteindelijk gaan we om half 10 op pad. We zetten koers naar Miami Beach. Ons hotel ligt op een soort schiereilandje tussen Miami Down Town en Miami Beach in. We parkeren de auto op Collin Avenue. Lopen deze straat met soms mooie Art Deco gebouwen een heel stuk af. En dan natuurlijk naar Ocean Drive. Daar ligt niet alleen het strand maar ook het Art Deco district zit hier. Je weet wel, die beroemde bouwstijl van de jaren 20 en 30. Maar eerst naar het strand. Het is niet druk, ondanks dat het zondag is. Het weer is ook een beetje vreemd. Wel 27 graden, maar met regelmatig een wolk. Even met de voeten in de zee en een kijkje bij de leuke strandwachthuisjes. Terug naar de boulevard, de Art Deco. Hmm, ja, wij vallen er niet stijl van achterover hoor. Staan mooie gebouwen tussen, leuk om gezien te hebben. We lopen weer naar de auto en rijden een (klein) stukje verder naar Lincoln Road Mall.

Dit is een lange straat, promenade, met winkels. Gezellig om hier doorheen te lopen. De eerste winkel waar we dollars uitgeven is de Sunglass Hut. Want ja, ik ben mijn zonnebril vergeten. Niet zo handig in Florida. We lunchen lekker op het terras bij Van Dyke. Lincoln Road Mall is ons goed bevallen. Nu nog even langs het Holocaust Memorial, denken we. Ze zijn met bouwwerkzaamheden in de buurt bezig en hebben daar het parkeerterrein voor in beslag genomen. Dus we rijden door. Op naar Walmart. De eerste inkopen worden gedaan. Koelboxje, wijn, bier en ook water. Er liggen al heel veel kerstdingen in de winkel, echt leuk hoor! Op de autoradio hebben we de kerstzender op staan. Echt vreemd om “let it snow” te horen bij 27 graden, haha.

Terug in het hotel zitten we even lekker op ons balkon. Om 6 uur is het donker en rijden we weer naar het Art Deco district. Misschien is het in de avond wel veel leuker. Nou, hier en daar zijn wat mooie verlichtingen aangebracht en dat is inderdaad wel leuk. We slenteren dus nogmaals Ocean Drive op en neer. Veel palmbomen zijn ingepakt met kerstverlichting, gaaf gezicht. Voor het eten kunnen we niet echt een geschikt plekje vinden. Dus rijden we terug naar het hotel en eten lekker in het aangrenzende restaurant met uitzicht op het water.  En zo komt er een eind aan ons dagje Miami. 12,5 jaar geleden hebben we Miami niet aangedaan. Nu zijn we blij dat we het gezien hebben, maar zijn niet heel erg onder de indruk. Geef ons maar New York!

Morgen gaan we aan de trip beginnen, we hebben er zin in. The Keys bezoeken we als eerste, dus daar morgen meer over!

Maandag 3 december 2012
Van Miami naar Key West
Overnachting: Best Western Plus Hibiscus Motel

Koffers opnieuw ingedeeld, alles weer in de auto en daar gaan we! We zitten al snel op de 1 richting het zuiden. Eigenlijk is dat ook de enige weg die we verder vandaag rijden. Dus dat is makkelijk voor de komende 275 kilometer ongeveer. In het begin  is het nog best druk om Miami uit te komen. Later wordt het rustiger op de weg. Vanaf Key Largo wordt het pas echt leuk vinden wij. Vanaf dat punt gaan we alle eilanden van de Keys over. Soms over een kleine brug, soms over een hele lange. We stoppen nog even bij de Walgreens voor wat inkopen. Verder stoppen we niet veel. De bedoeling is een lekkere pauze te nemen in Bahia Honda State Park. Het zonnetje schijnt en het is 29 graden, helemaal goed. Hoe verder we naar het zuiden rijden, hoe meer wolken er komen. Niet goed dus.

We rijden het park in en besluiten ondanks de wolken toch even lekker de benen te strekken en bij het strand te kijken. Terwijl Jos de foto camera pakt loop ik nog even naar het toilet. Het gebouwtje staat zo’n 70 meter van de auto vandaan. Als ik naar buiten loop voel ik een paar druppels. Binnen no-time breekt de hemel open. 70 meter is dan best ver. Ik ren naar de auto, waar Jos inmiddels al in zit, en kom echt drijfnat aan. Wow, dat is best een beetje jammer. De temperatuur is ook spontaan gezakt naar 21 graden. Strandwandeling zit er niet in nu, dat mag duidelijk zijn. We wachten 10 minuten in de auto en dan is het weer droog. We lopen toch een stukje naar de brug en dan weer terug, het begint weer te regenen. Dan maar op naar het hotel in Key West. Het klaart een beetje op onderweg gelukkig. Blijft bewolkt maar wordt wel droog en temperatuur loopt ook weer naar de 25 graden. Het hotel is snel gevonden en ziet er echt leuk uit.

We nemen lekker een drankje op ons gemak. Want met deze bewolking hoeven we geen haast te maken om de zonsondergang te zien. Om half 6 gaan we aan de wandel. In principe ligt alles min of meer op loopafstand van het hotel. We lopen heel Duval Street uit. Gezellige sfeer hier. 12,5 jaar geleden hebben we ook een bliksem bezoek gebracht aan Key West, het gekke is dat we er weinig van herkennen. Veel hotels en winkels hebben al kerst versiering, sommige zijn er nog mee bezig. Natuurlijk even Sloppy Joe’s op de foto gezet. Morgen zal Jos foto’s maken in de avond, nu heeft hij even de camera in het hotel gelaten. We kijken op ons gemak rond, Jos koopt nog een paar sigaren bij een heel klein winkeltje waar een oude Cubaan zelf nog zijn sigaren rolt. Hij spreekt geen woord engels, maar is zeer vriendelijk tegen die rare toeristen uit Holland. We komen uiteindelijk uit bij Mallory Square. Verder kun je niet, tenzij je wilt zwemmen. Want hier is de Golf van Mexico. Op onze terugweg zoeken we leuk restaurant op. We kiezen voor het Hard Rock Café. De muziek staat gelukkig niet idioot hard, want daar zijn we te oud voor hoor. Af en toe zelfs een kerstnummer tussendoor, helemaal leuk. Het eten is ook prima, net als de margarita’s.

Terug bij het hotel gaan we lekker bij het zwembad zitten met de laptops. Jos doet de foto’s (dat zijn er dus niet veel) en rookt zijn sigaar. Ik maak het verslag. Temperatuur is prima en ik zie alweer sterren, dus hopelijk is de bewolking morgen een stuk minder. We blijven hier twee nachten, dus hopen morgen meer te zien van Key West met een zonnetje erbij!

Dinsdag 4 december 2012
Key West

Zo, we zitten met de voetjes omhoog! We hebben heel veel gelopen vandaag, en heerlijk van de Key West sfeer genoten. Voor diegene die het misschien niet weten, nog even wat info over Key West. Het is het meest zuidelijke eilandje van de Keys. En daarmee ook het meest zuidelijke puntje van de USA. Het grappige is dat Cuba maar op 94 mile (151 km) ligt. Er heerst een tropisch sfeertje, veel muziek en natuurlijk mooi weer. Hoewel… vanmorgen hebben we weer een regenbuitje gehad. Gelukkig zaten we toen in de auto. We zijn namelijk eerst wetsuits gaan kopen. Je zou denken dat ze die hier op elke straathoek verkopen, maar dat is dan weer niet zo. Maar via de iPhone vindt Jos een mooie zaak met alles voor de watersport. Oké, wetsuits passen. Dat doe je ook niet voor je lol zeg. Bloedheet in die dingen. Maar we slagen. Ook nog even flippers en duikbrillen en we zijn heel wat dollars armer. Hopelijk hebben we er nog veel plezier van , Jos is zo aardig om even op de foto gaan in zijn outfit. Niet schrikken he.

Ja, ja, hij is er helemaal klaar voor! Morgen hebben we alleen de wetsuit nodig, bij de dolfijnen zijn flippers en duikbril nog niet nodig. Zo, dan gaan we nu aan de wandel. Het zonnetje is inmiddels lekker doorgekomen, ziet er goed uit. We lopen eerst naar het zuidelijkste puntje, daar zitten we vlakbij met het hotel. Uiteraard geven Amerikanen duidelijk aan dat je op het zuidelijkste punt bent. De grote boei kun je niet over het hoofd zien. Dan zijn de vlinders aan die beurt. The Key West Butterfly and Nature Conservatory. Zeg maar vlindertuin. Loes, het is een beetje ver met bus 23, maar het is echt heel mooi. Dat wil zeggen, er zitten echt veel vlinders. Vliegen constant om je oren. Vooral heel veel van die mooie grote blauwe. Lastig op de foto te zetten, want als ze gaan zitten gaan de vleugels dicht en zijn ze bruin. Leuk uitstapje was dit.

We lopen verder richting het noorden via allerlei straatjes en zien weer veel huizen en hotels met kerstversiering. In de zon is dat toch een vreemd gezicht hoor. Maar wel heel leuk, sommige maken er echt kunstwerkjes van. Vanavond natuurlijk nog leuker in het donker. Even een lekkere lunch bij het Grand Cafe, en weer verder. Straatjes, boardwalks, pleintjes, winkels, we vermaken ons prima. Om half 5 vinden een prima plekje aan het water bij een soort openlucht bar, de Sunset Pier. We zitten ook aan een bar, maar je kijkt naar de zee. En daar gaat het ook om. Met een Corona en een Pina Colada wachten we op de zonsondergang. Want ja, dat is ook iets op Key West. Iedere dag is het feest omdat de zon ondergaat. Ik zou eerder vieren dat ie opkomt, maar ja, hier dus andersom. Op Mallory Square, vlak naast de bar, verschijnen allerlei straat artiesten die hun kunstjes gaan laten zien. De rest van de dag is het plein zo goed als leeg. Hij is mooi. Die zonsondergang. We zien hem niet echt in de zee zakken, want dan zit er een wolk voor. Maar verder, ja de moeite waard en gewoon leuk om met heel veel mensen naar de zonsondergang te kijken alsof er iets heel erg bijzonders gebeurt. Want we zijn niet echt de enige.

Kwart voor 6 is het klaar. Weg zon. De meeste mensen verdwijnen dan ook weer. Wij kijken nog even op het plein, bij de straat artiesten. Maar ook wij gaan dan via Duval Street richting hotel. Door de late lunch en de drankjes zitten we eigenlijk vol en hebben geen trek in avond eten. Dus onderweg kopen we een Key Lime Pie en die eten we straks lekker op in het hotel. Natuurlijk maken we nog even een ommetje voor de diverse kerstlampjes. Echt fantastisch gedaan bij sommige winkels en hotels. Bij ons hotel is het helaas nog geen kerst. Hoewel het hotel verder een aanrader is hoor. Mooie, ruime kamers en goede ligging.

Morgen naar de dolfijnen! Dus op tijd naar bed, want daar willen we goed uitgeslapen voor zijn.  Oja, nog wel even die Pie opeten natuurlijk.

Woensdag 5 december 2012
van Key West naar Grassy Key
Overnachting: Holiday Inn Express Marathon

Wow! Dat was geweldig! Echt een belevenis. Dan bedoel ik dus het zwemmen met dolfijnen. Of beter gezegd The Dolphin Encounter. Maar eerst nog even terug naar vanmorgen. We vertrekken om half 10 uit Key West, het heeft weer flink geregend vannacht. De zon heeft moeite om door de wolken heen te komen. Temperatuur is wel prima, zo’n 25 graden. We hebben om 14.30 uur een afspraak bij het Dolphin Research Center om kennis te maken met een paar dolfijnen. Het is iets meer dan een uur rijden over Highway 1. Dus rustig aan. Het is uiteraard dezelfde weg als eergisteren, maar dan de andere kant op. Meer wegen zijn hier niet. We stoppen weer even bij de Bahia Honda Bridge, om nu wel de bovenkant er van te zien. Al is dit wel aan de andere kant van de brug, of wat er dan nog van over is. Een stuk verder rijden we weer langs de andere oude weg die niet meer in gebruik is, blijft een apart gezicht. Nog even een stop bij de Kmart en dan zijn we tegen half 1 op Grassy Key.

Ons toegangsbewijs geeft ons ook de hele dag toegang tot het Dolphin Research Center. Zo hebben we alle tijd om lekker rond te kijken. Sommige dolfijnen die hier zitten zijn gered uit het wild omdat ze bijvoorbeeld aangevallen zijn door een haai. Andere dolfijnen zijn hier geboren, zoals het mini dolfijntje wat hier 3 dagen geleden is geboren. Schattig om te zien. Ze komt niet dichtbij, haar moeder beschermt haar goed. Verder doen ze hier allerlei onderzoek naar dolfijnen. Er zijn diverse programma’s waar je aan kunt deelnemen. Op deze manier verdienen ze geld om de onderzoeken te financieren. Wij hebben dus gekozen voor de Encounter. Je bent dan echt in het water met de dolfijnen.  Omdat het niet koud is twijfelen we of we de wetsuits wel aan moeten doen. Gewoon in zwemkleding mag namelijk ook. Maar in de winter koelt het zeewater wel af natuurlijk en wordt een wetsuit aangeraden. Want het is geen bassin of zo, nee het is echt in de zee, de Golf van Mexico.

We vragen het even na en het water is nu ongeveer 22 graden, nou ik trek dat pak wel aan hoor. Heb geen zin om te bibberen in het water (je staat voornamelijk stil). Maar Jos is een bikkel en gaat alleen met zwembroek. We zijn samen met nog 2 andere personen. Een meisje van een jaar of 10 en nog een vrouw. Onze trainer is een aardige jongen, met Nederlandse voorouders, die eerst alles aan ons uitlegt. Dan gaan we het water in. Je staat op een soort vlonder tot je middel in het water. Er zijn twee dolfijnen waar je contact mee hebt. Wij hebben Jax en Tanner. Tanner heeft er eerst geen zin in. Als dat zo zou blijven dan wordt er een andere dolfijn gezocht die er wel zin in heeft, want ze worden hier niet gedwongen. Maar Tanner komt toch aangezwommen en gaat er helemaal voor. Het is echt zo cool om zo dichtbij te zijn. De geluiden die ze maken, echt ongelooflijk. We mogen verschillende opdrachten uitvoeren, aaien, over de flippers wrijven, kusje laten geven, ze commando’s geven e.d. Maar het mooiste is toch wel de “dorsal tow”.  Je houdt de dolfijnen vast bij hun vinnen en ze zwemmen een rondje met je. Echt fantastisch. En het gaat zo makkelijk en soepel. Een medewerkster maakt ondertussen foto’s vanaf de kant van iedereen. Die kopen we later op een cd, dus een aantal zijn te zien bij de foto’s van vandaag.

Het is even na 16.00 uur als we bij het Center weg rijden. Wow, we zijn nog steeds onder de indruk. Het is maar 5 minuten rijden naar ons hotel. Waar we een neut drinken op Jax en Tanner! We spoelen het zoute water weg en gaan dan aan de overkant van de weg eten bij The Island Fish Co. Goede keus, gezellig, lekker eten en al helemaal in de kerstsfeer.

We nemen samen nog een Key Lime Pie toe. Die zijn echt lekker hoor. Even oversteken en we zijn weer terug in het hotel. Eigenlijk hebben we dus niet zo veel gedaan vandaag, maar het was wel heel speciaal. Een paar dagen te vroeg, maar een prachtig cadeau voor het 12,5 jarig huwelijk dacht ik zo!

Donderdag 6 december 2012
van Grassy Key naar Florida City
Overnachting: Best Western Gateway to the Keys

Als we opstaan regent het. Moet niet gekker worden natuurlijk. Dus we doen lekker op ons gemakje, en rijden om half 11 weg bij het hotel. Dan is het droog en komt de zon door. Dat moeten we hebben. Want we willen gaan snorkelen vandaag. Beetje relaxen en zo. Wel zo prettig als dan het zonnetje schijnt. Onderweg naar Key Largo stoppen we nog een paar keer en tegen enen komen we aan bij John Pennekamp State Park op Key Largo. Dit State Park moet het hebben van de waterwereld. Er zijn strandjes, je kunt er zwemmen, bootjes huren, mee gaan met een snorkeltocht, van alles dus op en in het water. Wij gaan naar het strandje van Canon Beach. Niet zo groot, maar hier kun je zo de zee inlopen om te snorkelen. Schijnen veel vissen te zitten en er liggen kanonnen in het water van een oud Spaans schip (nou ja, nagemaakt dan he).

Ook Jos trekt nu zijn wetsuit aan, want we zullen nu langer in het water liggen. Duikbril, flippers, de hele toestand gaat aan en daar gaan we. Zo, dat is helder water zeg. En inderdaad, veel vissen te zien. Ook de kanonnen zijn leuk. Jos filmt met zijn GoPro camera en ik maak foto’s. Dan heb je ook wat te doen zo onderwater. Jos ziet op een gegeven moment echt een grote vis, dat komt hij boven water even vertellen;

Ik zie die vis natuurlijk weer niet. Je kan niet alles hebben. We dobberen denk ik anderhalf uur in het water. Door de wetsuits hebben we het niet koud, bovendien blijf je er min of meer door drijven. Het is echt heel erg leuk, duikbril e.d. zitten prima, gaat echt lekker. We vermaken ons goed. Op het strandje drogen we weer een beetje op. Er zijn douchejes om het zoute water af te spoelen en ruimtes om je om te kleden. Goed geregeld allemaal.

Dan gaan we richting hotel, dat is nog maar 20 minuten rijden. Na het inchecken rijden we naar een outlet mall hier vlakbij. Valt een beetje tegen, wat betekend dat we geen dollars uitgeven. Dan nog even naar de Walgreens om antiprik spul te kopen. Jos is al door een beest geprikt en heeft een bult op zijn hand. In de Walgreens vermaken we ons ook bij de leuke kerstdingen die ze allemaal hebben. Ik wil bijna alles wel meenemen. Maar ik hou me goed in, wel neem ik even m&m’s mee, of hebben we die in Holland ook?

Eten doen we lekker bij Applebee’s. We zijn vroeg en het blijkt nog net happy hour te zijn. Dat is vervelend zeg. Jos krijgt twee biertjes en ik een dubbele margarita. Tja, je drinkt het toch op he. Je krijgt het maar. Vlakbij het hotel zit ook nog een liquor store, dus ook nog even naar binnen voor een fles Jack en Malibu. De voorraden zijn weer aangevuld, we kunnen er weer tegen. Morgen gaan we kijken of er nog alligators zijn in de Everglades.

Vrijdag 7 december 2012
van Florida City naar Naples
Overnachting: Best Western Inn & Suites Naples

Vandaag gaan we weer op tijd op pad. Maar wel eerst even een ontbijtje halen bij “Robert is here”. Deze fruit stand is vlakbij het hotel en op de weg naar de Everglades, wat wil je nog meer. De stand staat hier al sinds 1960. De milkshakes worden direct van vers fruit gemaakt. Terwijl je daar op wacht loop je even door de zaak. Mooi tropisch fruit en aanverwante artikelen. Grappig om een kijkje te nemen. En die shake…. heerlijk!

Het Everglades National Park heeft meerdere ingangen. We beginnen bij Royal Palm. Hier is namelijk de Anhinga Trail die we willen lopen. Je loopt over een boardwalk met mooie uitzichten en kans op alligators. We lopen nog geen 20 meter en de eerste baby alligator zien we al liggen. Zo lief, zo klein. Nog eens 50 meter verder ligt een veel groter broertje half op de weg. Ze komen het water uit om lekker te drogen in de zon. En dat lukt prima, want het is prachtig weer, 27 graden en bijna geen wind. Nou, onze dag kan niet meer stuk. Verder op de trail zien we nog mooie vogels, schildpadden en grote vissen in het heldere water. Aan het eind van de trail worden we nog even beloond met een stuk of 5 alligators. Echt top!

In 2000 zijn we ook in de Everglades geweest, gelijk met het bliksembezoek aan de Keys. We hebben toen wel een paar alligators gezien, maar nu in korte tijd al meer. Komt ook omdat er nu geen muggen zijn, dat loopt een stuk prettiger. Toen waren we er in juni en werden we echt lek gestoken, nu dus nergens last van. We genieten van het prachtige weer en de natuur om ons heen. We gaan verder naar de volgende stop. Je rijdt dan het park eigenlijk weer uit en langs het park ga je richting een volgende ingang. We rijden de Tamiami Trail op, of US 41. Ze zijn hier een nieuwe weg aan het aanleggen en dat zorgt een paar keer voor wat vertraging. Aan deze weg liggen ook diverse bedrijven die air boat rides aan bieden. Deze boten mogen niet door het Nationale Park, vandaar dat ze er net buiten liggen. In 2000 (ja, daar hebbie d’r weer) hebben we geen boottocht gedaan vanwege flinke onweersbuien. Nu zal het toch wel lukken?

Ja zeker wel! We kiezen voor een kleine aanbieder. Die hele drukke met boten voor een man of 30 zien we niet zo zitten. Inmiddels rijden we in het Indianen reservaat en daar gaan we naar Buffalo Tiger. Over 10 minuten vertrekt er een boot. Prima. Eerst lijkt het erop dat we een privé tour krijgen. We zijn al van de kant af als er toch nog 2 mensen mee willen. Zij vindt het allemaal maar eng geloof ik, maar ze gaan toch. We krijgen allemaal watjes voor in de oren, want het maakt een beetje herrie. En het is zo gaaf! Hij racet over het water, maakt leuke scherpe bochten en zoekt natuurlijk alligators voor ons op. Erg geslaagd ritje kan ik wel zeggen.

We rijden naar Shark Valley, dit is weer in het Nationale Park. Ook hier lopen we de trail, maar niet helemaal. Dit is een geasfalteerd pad langs het water. Ook hier weer al snel verschillende alligators langs de kant van het pad. Er ligt ook echt wel een grote bij. Jos speelt even voor Japanner.

Op een gegeven moment vinden we het mooi geweest en keren we weer om.  Je kijkt al bijna niet meer op van een alligator meer of minder. Het is dan ook een hoog handtassen en cowboylaarzen gehalte vandaag wat de foto’s betreft. Verschillende vogels worden ook nog op de foto gezet. Op naar ons hotel in Naples. Nog een uur rijden ongeveer. We willen er graag op tijd zijn in verband met de zonsondergang. Maar na een kwartiertje denken we dat we die wel kunnen vergeten. De regen komt opeens met bakken naar beneden. Weinig zon meer te zien. Hoewel… zo snel als het komt is het ook weer weg. We checken in en rijden naar het strand. Mooi op tijd komen we bij de kleine pier aan. We lopen nog maar net op de pier en zien een dolfijn in zee zwemmen. Wow! Hopelijk volgen er nog meer. We zien de zon in de zee zakken, maar helaas geen dolfijnen meer gezien.

We hebben een leuk hotel met een terrasje in een mooie tuin. We besluiten wat makkelijks te halen bij de Publix (mooie supermarkt) en dat lekker op het terras op te eten. Dus zitten we even later heerlijk aan de kip met salade. En een drankje ontbreekt ook niet natuurlijk. We zitten nog lang buiten en krijgen af en toe gezelschap van een vreemd beest. Het blijkt een Opossum te zijn. Nooit eerder gezien. Grappig diertje.

Beter dan dit hebben we hem niet op de foto gekregen, want hij (of zij) is een beetje schuw. De opossum mag dan lekker verder scharelen tussen het groen, wij gaan zo ons bedje opzoeken. Hoewel de temperatuur nog steeds heerlijk is om 23.00 uur.  Misschien nog één drankje dan…

Zaterdag 8 december 2012
van Naples naar St. Pete Beach
overnachting: Don Cesar

We beginnen de dag met een ontbijtje op ons terras. Ontbijt buffet wordt geserveerd bij het zwembad, ziet er goed uit. Ja, ik zou me hier ook wel een paar dagen kunnen vermaken. Maar we gaan toch echt verder vandaag. We willen tenslotte de 9de op de juiste plek zijn en dat is opeens morgen al. Via Fort Myers Beach en Sanibel Island rijden we richting St. Pete Beach. Op Sanibel Island doen we de Wild Drive. Heel erg wild is dat niet hoor, maar er zitten wel veel mooie vogels. Waar onder witte pelikanen. Ook zien we regelmatig vissen boven het water springen, grappig zeg. Het is prachtig weer, in de ochtend wordt het al 29 graden.

Benieuwd of we ook veel vogels zullen zien in het Myakka River State Park. In 2000 waren het er héél veel. Als we het park binnen rijden zien we wel vrij snel een paar herten. ook altijd leuk natuurlijk. De vogels vallen mee, zijn er niet zo bijzonder veel. Het park is sinds 12 jaar wel iets commerciëler geworden vinden wij. Kon je toen een enkel kanootje huren en een airboat tocht maken, nu is er van alles te huur. Waaronder fietsen. Het is heel erg druk bij het restaurant, er is duidelijk een soort feest aan de gang. Wij komen voor de natuur en gaan verder het park in. Hier en daar herkennen we nog wel wat. Zo vinden we ook de plek terug waar we 12,5 jaar geleden dé trouwfoto hebben gemaakt. En ja, we maken er weer een foto, ik durf niet naar de verschillen te kijken, gelukkig hebben wij de foto van toen niet bij ons, haha. Was voor het digitale tijdperk. Na het park gaan we richting ons hotel in St. Pete Beach, het Don Cesar.

Wie had in juni 2000 gedacht dat we hier nu zouden slapen? Wij niet in ieder geval! Het is een deftige bedoening, maar er lopen ook gewoon gasten op slippers en in zwembroek. Dat is hier in Amerika zo lekker he, alles kan. Er is een trouwerij aan de gang en dus ook veel mensen op sjiek. Echt gala hoor. Ja, dat is ook leuk om zo te trouwen. Iets uitgebreider dan wij destijds. We hebben een mooie kamer met zeezicht en met een schattig balkonnetje. Helemaal leuk hier! Het hotel is groot en best een doolhof, het is soms even zoeken haha. Wat een beetje jammer is dat de buitenbar dicht gaat als we een drankje willen gaan doen. Dan gaan we maar een restaurant opzoeken in de buurt. Het wordt Silas Dent’s steakhouse.  Heerlijke steak gegeten. Vriendelijk bediening ook, ja goede keus. We nemen zelfs een dessert, een lekker Key Lime Pie. Die hebben we echt ontdekt deze vakantie.

Terug in het hotel genieten we van een drankje uit de mini bar, op balkon natuurlijk. Beneden speelt een man op zijn gitaar, gezellig. Hoewel we ook de muziek van de trouwerij prima kunnen horen hier. Wanneer het restaurant beneden dicht gaat blijft alleen de muziek van de trouwerij over. Om 23.00 lijkt het feest voorbij te zijn en is het stil. We nemen nog een afzakkertje, omdat het in Nederland tenslotte al de 9de is . Bedankt alvast voor de felicitaties die we hebben ontvangen en natuurlijk sowieso voor alle berichten in ons gastenboek. Vinden we echt erg leuk! Op naar de 9de hier in de USA!

Zondag 9 december 2012
St. Pete Beach / Clearwater
Overnachting: Don Cesar

En dan is het 9 december 2012. De dag waar het deze reis allemaal om gaat eigenlijk. Zonder die datum hadden we nu thuis gezeten waarschijnlijk. Waren we de kerstboom aan het optuigen of zo. Voor diegene die het misschien niet weten, maar dit is de datum dat wij 12,5 jaar getrouwd zijn. En waarom willen we dan in Florida zijn? Omdat het 12,5 jaar geleden is dat we hier getrouwd zijn. In Clearwater. Dus dat is dan ook onze eerste stop van vandaag. Het Clearwater Historical Courthouse. De plek waar wij elkaar het ja-woord hebben gegeven. Leuk om hier weer te zijn. De omgeving is wat veranderd, maar het Courthouse op zich is nog precies hetzelfde. Nu is het een historisch gebouw, dus dat zal niet snel veranderen. De trap is met een lint afgezet, omdat ze met herstel werkzaamheden bezig zijn. Even een foto en verder met onze trip down memory lane. Het leuke is dat we soms zeggen; O ja dit is daar en zo. Maar er is ook veel veranderd.

Wat even een minpuntje is; het weer. Het is heel erg mistig. Vooral boven zee en langs de kust. Iets meer het land in, en dan schijnt de zon. Maar ja, niets aan te doen. We rijden naar de kust van Clearwater. We wilden eigenlijk een boot trip maken om dolfijnen te zien (net als in 2000), maar met dit weer zien we er vanaf. Je ziet bijna niks boven het water. Via de kustweg rijden we rustig terug richiting St. Pete Beach. Op Madeira Beach stoppen we bij St. John’s Pass. Vonden we toen erg gezellig, en dat is het nog steeds. We kiezen een restaurantje uit voor de lunch met uitzicht op het water. Voor zover er een uitzicht is dan. De mist gaat met vlagen en is dus het ene moment veel erger dan het andere. Tijdens de lunch worden we nog wel getrakteerd op twee voorbij zwemmende dolfijnen.

In 2000 hebben we hier voor een middag een speedboot gehuurd. Misschien kunnen we dat vandaag ook doen voor 2 uurtjes of zo. Maar helaas, ze verhuren nu geen boten ivm de mist. We bekijken nog wat winkeltjes en rijden dan naar het appartement waar we destijds verbleven voor 3 weken. Dat ligt er nog net zo bij, ziet er goed uit. Terug naar ons hotel. De zon prikt af en toe een beetje door de mist heen en de temperatuur is ook niet slecht. Maar voordat we naar het zwembad gaan wacht ons een verrassing op de kamer. Er staat champagne met chocolade aardbeien op de kamer. Wow, dat ziet er goed uit. Bedankt Ann en Will, was een leuke verrassing!

Voordat we aan de champagne gaan,  gaan we lekker bij het zwembad luieren. De ‘badmeester’ maakt twee ligbedden voor ons in orde en de ober komt onze drankjes opnemen. Ja, zo is dat wel uit te houden. De badmeester weet nog te melden dat er nooit mist is in St. Pete Beach. Nou, dat is dan fijn, bedankt. Hebben wij weer. Als het tegen half 5 loopt begint het toch wat af te koelen door de mist en houden we het voor gezien. Mooie tijd voor champagne op ons balkonnetje. Bij de receptie vragen we nog even na of er post voor ons is aangekomen. Van andere vrienden weten we inmiddels dat er post zou moeten zijn voor ons. Maar helaas, ze hebben niets.

Eten doen we vanavond bij Spinners Rooftop Bistro. Dit ligt een klein stukje verder dan het hotel langs de kust. Het leuke is  dat het restaurant ronddraait terwijl je eet. Inmiddels is het donker en is de mist zo goed als weg (ja, nu wel…). Dus we hebben een leuk uitzicht. Maar wat minstens zo belangrijk is, we eten er heerlijk! We nemen allebei een filet mignon, maar op verschillende wijze klaargemaakt. We eten onze vingers er bij op. Eigenwijs als dat we zijn nemen we ook nog een Key Lime Pie toe. Tja, dan zitten we dus vol, erg vol. Maar het was een geslaagde afsluiting van deze dag.

Door het weer is het niet helemaal gelopen zo als we voor ogen hadden, maar het was toch een hele leuke dag. Gewoon leuk om bepaalde dingen van toen terug te zien. Wie weet over 12,5 jaar weer?

Maandag 10 december 2012
van St. Pete Beach naar Crystal River
Overnachting: Best Western Crystal River Resort

We verlaten de Don Cesar. Jammer hoor, was erg prettig vertoeven hier. Maar goed, als we de rekening ontvangen via de mail is het maar beter dat we weer verder gaan. De zon laat zich heel even zien vanmorgen, maar het lijkt erop dat het daar bij blijft. De wolken worden dikker en grijzer. Hier aan de west kust van Florida schijnt 361 dagen per jaar de zon. Wij hebben weer de mazzel om al 2 van de 4 dagen dat hij niet schijnt mee te maken. Hoe krijgen we het voor elkaar.

We rijden verder naar het noorden. Eerst was het plan om Homosassa State Park aan te doen, maar we hebben er niet zoveel zin in. We nemen op ons gemak een kijkje in Tarpon Springs. Een dorpje (nou ja het haventje dan) bestaat uit toeristen winkels en Griekse restaurants. Het is er niet druk, maar wel gezellig. De boten varen hier uit om op sponsen te vissen. Of hoe je dat ook noemt. Sponsen worden dan ook overal verkocht. Voor een klein sponsje betaal je 15 dollar. Is nogal wat voor een spons, vind ik. Maar dan heb je ook wel wat natuurlijk.

Verder komen we eigenlijk geen leuke dorpjes of zo meer tegen. We winkelen nog wat bij Walmart en gaan dan naar Crystal River. Dit plaatje ligt aan het water en het hotel ligt vlakbij het bedrijf waarmee we morgen naar de Manatees gaan. Hoe dichterbij we komen, hoe donkerder de wolken worden. En ja, dan gaat het uiteindelijk regenen. Na het inchecken gaan we nog wel even kijken waar we precies moeten zijn morgenochtend. Want we willen niet zoeken om 6 uur in de ochtend. Ja, echt waar. We moeten er om 6.15 uur zijn! Pff, vroeg slapen dus straks. In het winkeltje kopen we nog een kerstornamentje met een Manatee, wie had dat gedacht. Natuurlijk mag ook een magneet  niet ontbreken. We lopen weer terug naar het hotel, in de regen. Koud is het niet, gewoon 26 graden. Beetje benauwd, dat wel.

Ik gooi nog even de badlakens in de wasmachine en droger, dan hebben we die schoon voor morgen. Na wat relaxen gaan we op zoek naar een restaurant. We komen terecht bij Cody’s Roadhouse. Goede keus! Leuk en heel druk steakhouse. Zo eentje waar de pindadoppen op de vloer liggen.

We zijn toch niet zo heel vroeg vanavond, maar blijkbaar is het nog happy hour. Ik krijg spontaan twee margarita’s en Jos een dubbele bier. Klein glaasje maar. Vooraf een salade, daarna gaat Jos aan de kip, ik aan de zalm. Prima gegeten. Wij denken dat het hele dorp hier eet, zo druk is het.

Terug in hotel is het helaas geen weer om op ons balkon te zitten. Het regent nog steeds. Het zijn gewoon warme druppels, maar ja wel nat he. Dus Jos gaat in bad. Met zijn benen min of meer in zijn nek, de baden zijn hier niet zo groot he. Ik maak het verslag. We liggen er dus vroeg in vanavond en hopen dat het morgen mooi weer is. Dat is wel zo leuk in het water met de Manatees. We zullen het zien!

Dinsdag 11 december 2012
van Crystal River naar St. Augustine
Overnachting: Bayfront Inn

Wat zijn Manetees geweldige beesten zeg! Zó lief. Zó groot. Maar je moet er wel vroeg je bed voor uit. Half 6 staan we op en om 6 uur lopen we naar Bird’s Underwater. Gelukkig dus vlakbij. We hebben onze eigen snorkel spullen bij ons, dus wij zijn snel klaar. Er gaan nog 4 Oostenrijkers mee. Zij huren alles, dus er moet nog even gepast worden. Als het net licht is, rond half 7, vertrekken we. Donna is onze kaptein. Ze verteld leuk over de Manatees, wat je wel en niet mag doen. Zo verteld ze dat Manatees slapen als ze stil op de grond liggen. Ze gaan om de 20 minuten naar boven om lucht te happen, maar dit doen ze ook in hun slaap.

Op onze eerste snorkel plek  zien we dat gelijk in de praktijk. Wow, wat een beesten zeg. Geweldig. Ze zijn echt heel groot. Maar doen geen vlieg kwaad en eten alleen groenvoer. Ze bewegen heel rustig door het water. Zo’n mooi gezicht. Er komt al snel een tweede tour boot aan en dan wordt het een beetje druk in het water. Wij gaan dan ook verder. Op zich valt de drukte nog erg mee begrijpen we. Het kan echt veel erger. We varen naar een volgend punt, daar liggen de Manatees in hun beschermde gebied. Op diverse plaatsen zijn gedeeltes van het water afgezet, daar mogen geen boten en zwemmers komen. Alleen voor Manatees. Daar kunnen ze zich rustig terug trekken zonder last de hebben van de snorkelaars. Je kunt ze onderwater echter wel prima zien van een afstandje.

Je kunt hier ook een lagune inzwemmen. Schitterend helder water met mooie vissen. Helaas geen Manatees. Maar het is de moeite waard om het in te zwemmen. Net alsof je in een aquarium zwemt. Na deze tweede stop gaat de boot weer terug. Aan boord krijgen we koffie/thee en donuts. Dus ontbeten hebben we ook weer. Om 9.45 uur zijn we terug. We lopen naar het hotel om te douchen en om te kleden. Dan nog even terug naar de winkel. Want onze kaptein heeft ook gefilmd, en die film kopen we nog even op DVD. Ben benieuwd. Jos heeft ook gefilmd met zijn GoPro camera en dat ziet er ook al erg leuk uit. Ik heb foto’s gemaakt.

Heel tevreden stappen we in de auto en gaan we weer op pad. Vandaag maken we de oversteek naar de Oost kust. We zijn lekker op tijd in St. Augustine. Het oudste plaatsje in de USA. Gezellig hier. Het hotel ligt prima op loopafstand van het centrum en ook nog met uitzicht op het water. We lopen het stadje door en nemen ook een kijkje bij  Flagler College. Mooi oud gebouw waar nu een school in zit. Dat is een mooi gebouw om les in te krijgen, beetje Harry Potter achtig.

Voordat we gaan eten lopen we weer een rondje. Nu is het donker en blijkt dat St. Augustine hier en daar een kerstlampje heeft opgehangen. Zó he, niet normaal! Alles is even mooi verlicht, ongelooflijk. Echt zo leuk. Na een rondje lampjes zoeken we een restaurantje uit. In een straatje vlak achter ons hotel zitten een paar restaurants met terrasjes. Daar kiezen we er eentje uit. Weer heerlijk gegeten!

Omdat we vanmorgen erg vroeg op waren, hebben we nu erg veel slaap. Dus geen puf meer om foto’s en filmpjes uit te zoeken. Dus die volgen morgen, welterusten!

Woensdag 12 december 2012
van St. Augustine naar Cocoa Beach
Overnachting: Best Western Ocean Beach Hotel & Suites

Zo, lekker geslapen. Wel een keer wakker geworden van de regen. Beetje jammer. Aan de plassen te zien is er weer heel wat water gevallen vannacht. In de ochtend nog steeds wel miezelregen. Daarom gaan we eerst maar eens kijken bij de vuurtoren van St. Augustine. Die ligt aan de andere kant van het water. Meer richting zee, dat is natuurlijk logisch voor een vuurtoren. De toren is al een ouwetje, hij staat hier sinds 1874. We kopen een entree bewijs, daarmee mogen we in de vuurtoren en in het museum wat er direct naast ligt. Een nadeel van zo’n vuurtoren is dat er geen lift in zit. Pfff, dan maar 219 treden lopen. Het uitzicht maakt dan weer een hoop goed. De toren steekt zo’n 50 meter boven het zee niveau uit.  Het museum gaat over de geschiedenis van de vuurtoren en St. Augustine. Natuurlijk is er ook een gift shop, dus die bezoeken we ook nog even.

Inmiddels is het droog. Dat hebben we goed geregeld. Het was trouwens vanmorgen maar 16 graden, dus dat is nou ook niet echt veel he. Maar het lijkt al op te warmen. We rijden een stukje terug naar het Fort. Ja, in het oudste stadje van de USA is wel wat geschiedenis te vinden. Het stadje is zelf opgericht in 1565 door een Spaanse ontdekkingsreiziger, Juan Ponce de Leon. Het fort was dan ook eerst van de Spanjaarden. In 1821 kwam het in Amerikaanse handen. Het leuke is dat er nog erg veel van overeind staat Dus niet alleen de muren of zo. We dwalen een beetje rond en na een uurtje hebben we alles wel gezien. Er is nog meer te zien in St. Augustine maar wij zoeken de A1A op en rijden verder naar het zuiden. En hoe zuidelijker we komen hoe warmer het ook wordt. In de middag zitten we weer op 26 graden. We rijden langs de kust en komen af en toe door een stadje. Op pleintjes en in parken is vaak kerst versiering te zien. Zoals bijvoorbeeld deze Kerstman met arrenslee.

We komen aan in Daytona. Hier veel hotels, winkels en restaurants. Even voorbij Daytona ligt Daytona Beach. Wat daar zo bijzonder aan is? Nou, dat je met je auto het strand op mag. Dus dat doen we dan ook. Er zijn wel “rijbanen” aangegeven, zodat men niet kris kras over het strand scheurt. Grappig hoor. Het is rustig, we zien maar een paar andere auto’s. Je kunt je auto ook parkeren op het strand en dan lekker op het strand gaan liggen of zo. Makkelijk hoor.

Het is nu nog maar een uurtje rijden naar Cocoa Beach. Lekker rustig op de weg. Wel wordt de lucht wat donker. Heel donker. Pikzwart eigenlijk. Oké, regenbuitje. En niet zo’n klein buitje. Wow, wat een wolkbreuk. Je ziet eigenlijk niks meer.  Niet zo prettig rijden. Ruitenwissers kunnen het amper aan. Duurt een minuut of vijf, dan is het weer over. Het zonnetje komt alweer door. In Cocoa Beach schijnt de zon ook nog als we aankomen bij ons hotel. Volgens de man bij receptie heeft hij een “very nice room” voor ons. Ja, ja, dat zeggen ze allemaal. Het is een heel groot hotel, met verschillende gebouwtjes. Wij zitten in de hoogste, en het dichtste bij het strand. En de beste man heeft gelijk. Zeer ruime kamer, met keukentje en lekker balkon met uitzicht op het strand. Ze zijn in het hotel wel met renovatie werkzaamheden bezig. Dat is niet zo gek, want al is de kamer schoon en netjes, het is wel gedateerd, mag wel opgeknapt worden. Maar dat doen ze dus ook.

Voor het eten nemen we lekker een drankje op het balkon. Deze keer gaat de zon niet onder in de zee, want we zijn nu tenslotte weer aan de oostkant. Dus hij zakt boven land. Of eigenlijk achter de wolken, die toch niet helemaal willen verdwijnen. Eten doen we in het steakhouse dat direct naast het hotel ligt. Is nog niet zo lang geopend, maar prima eten en service.

Donderdag 13 december 2012
van Cocoa Beach naar Jupiter
Overnachting: Best Western Intracoastal Inn

De balkondeur heeft de hele nacht op een kier open gestaan. Maar als ik wakker word zie ik geen zonlicht door die kier schijnen. Zonnetje zou toch al op moeten zijn. Bewolkt dus. Blijft de hele dag ook zo. En het waait hard, palmbomen zwiepen aardig heen en weer. Ons hotel ligt  niet ver van het Kennedy Space Center. Maar daar gaan we dus niet heen. Schijnt wel indrukwekkend te zijn, maar toch trekt het ons niet zo. Vreemd genoeg ligt direct naast het Space Center een natuur gebied. Merritt Island National Wildlife Refuge. Ondanks de sombere wolken gaan we daar wel naar toe. Er leven hier meer dan 500 verschillende dieren. Er zijn alleen al 330 vogel soorten hier. Maar ook alligators en bobcats komen hier voor.

Wij zien vooral vogels, heel veel vogels. Veel verschillende inderdaad. Mooi gezicht, ze zijn erg actief. Leuk om naar te kijken. We rijden de Wildlife Drive, daar zie je de meeste vogels. Ook staan hier de meeste auto’s langs de kant. Soms met mensen in hele pakken in schutkleuren en camera’s met telelenzen van hier tot Tokyo. Die zitten hier wel een paar uur denk ik. Zullen dan ook mooie foto’s hebben. Maar Jos heeft ook een paar hele mooie gemaakt hoor. We rijden ook nog naar een uitkijkpunt waar je Manatees zou kunnen zien. Helaas, wij zien ze niet. Maar we denken dat het water hier nu te koud is, Manatees houden tenslotte van warm water hebben we van de week geleerd.

Het is een mooi park, zo onder de rook van de vroegere space shuttles. We zoeken onze weg weer naar de US 1 en gaan weer naar het zuiden. We pakken ook een stukje interstate (95) om even op te schieten. Het laatste uur nemen we dan weer de US 1. Je hebt dan wat meer te zien onderweg, maar ook om de haverklap verkeerslichten.

We hebben als slaapplek gekozen voor Jupiter. Niet met een speciale reden, maar gewoon omdat het zou uitkwam. Maar het is best een leuk stadje, niet onbemiddeld ook. Mooie huizen en appartementen langs het water. We bekijken wat winkels en ook hier regelmatig weer kerstbomen op auto’s die dan net gekocht zijn in een van de leuke kerstbomen-verkoop-tenten.  Schuin aan de overkant van het hotel hebben we bistro gezien. Ziet er vanaf de buitenkant leuk uit, dus we gaan het gewoon proberen. En weer maken we een goede keus. Dat gaat lekker deze vakantie. Jos neemt Fish & Chips en krijgt dan ook echt chips ipv frites. Dat had hij niet helemaal verwacht. Ik neem spaghetti met kip. Smaakt allebei weer goed.  Eigenwijs als dat we zijn nemen we nog een Key Lime Pie.

Achter het hotel loopt een boardwalk langs het water. Die lopen we na het eten nog even af. Is ook wel nodig na dat toetje. We lopen langs een haventje met prachtige boten. Temperatuur is nu trouwens nog best lekker, hopelijk hebben we morgen nog een zonnetje op onze laatste volle dag.

Vrijdag 14 december 2012
van Jupiter naar Fort Lauderdale
Overnachting: Double Tree Sawgrass Mills

Mooie blauwe lucht als ik opsta. Kijk, daar houden wij van. Vandaag hoeven we niet zo ver te rijden naar ons laatste hotel. Zo’n 100 km ongeveer. Dus we zakken rustig af langs de kust. Bij Palm Beach gaan we nog even het strand op. We zitten nu aan de Gold Coast. Palm Beach is voor de rich & famous. Natuurlijk niet op het stukje strand waar wij zijn, dat is voor het normale volk. Nee, we zien de Paris Hiltons niet. Maar de huizen zeggen genoeg. Wat een kasten staan er tussen zeg. Het is hier ook allemaal mooi verzorgt en de tuinmannen hebben het er maar druk mee. Want je palmboompje bij knippen doe je hier natuurlijk niet zelf.

We zakken verder af, doen ook nog even een grote Walmart aan. Er moet weer eens een koffer gekocht worden. Uuh, is dit een Walmart voor 80+ of zo? Echt niet normaal, alleen maar grijze hoofden hier. Maar rijden wel in dure auto’s. Grappige bedoening hier. Dan komen we in Boca Raton, weer zo’n chique stadje. Vooral ook weer oudere hier. Maar de huizen én boten liegen er hier ook niet om. Leuk om allemaal te bekijken.

Voor het hotel moeten we een stukje van kust af. Mooi hotel en niet onbelangrijk; het ligt tegenover een winkel centrum. Maar eerst even inchecken voor de vlucht van morgen. Kan maar geregeld zijn. Helaas geen upgrade naar betere stoelen mogelijk, vliegtuig zit nokkie vol op beide vluchten. Morgen hebben we weer een overstap in New York. Tenzij er morgen opeens 2 meter sneeuw valt in New York, zal het best goed komen.

Dan op naar de Sawgrass Mill Mall. We gaan nog even dollars uitgeven. Het parkeerterrein alleen is al gigantisch. We zijn zo slim om onze rij te onthouden (meestal vergeten we dat). Er is een outlet gedeelte en een gewoon winkelcentrum. Nou ja, gewoon. Het is echt onwijs groot hier. We hebben best al wat malls gezien, maar niet zo groot als deze. En druk! Ook dat maken we meestal niet mee. Het is eigenlijk de hele vakantie nog niet druk geweest ergens. Nou, nu dus wel. Maar niet vervelend, het is goed te doen. We doen een paar leuke aankopen en gaan daarna lekker eten bij de Cheesecake Factory. Natuurlijk mag een laatste margarita niet ontbreken.

Dan is het minder leuke moment aangebroken; koffers pakken. Nooit prettig, vind ik. Alles moet mee, dat maakt het wel weer makkelijk. We hebben echt niet heel veel gekocht, maar die wetsuits nemen wel wat ruimte in natuurlijk. Als lijkt dat ik alles wel een plekje kan geven gaan we nog even naar het zwembad. Jos neemt nog even een sigaar en ik schrijf het verslag daar. Het is nog heerlijk buiten. Jammer dat de afgelopen dagen niet zo mooi waren, maar daar is niets aan te doen. We hebben geen klagen, zondag zullen we het een stuk minder hebben als we in Nederland aankomen.

Iedereen bedankt voor  het lezen van onze verhalen en voor de reacties in ons gastenboek. Morgen vertrekt onze vlucht om 12.00 uur en zondagochtend vroeg landen we weer op Schiphol. Ik zal daarna nog een kort verslag maken van de laatste dag. We wensen iedereen hele fijne feestdagen en een mooi 2013! Een jaar met hopelijk weer een reisje naar de USA.

Of zoals ze hier de hele dag zeggen: Happy Holidays!! 

Zaterdag 15 en zondag 16  december 2012
Fort Lauderdale > Miami > Schiphol Amsterdam

Zaterdagochtend; we vertrekken om half 9 uit het hotel. Prima hotel trouwens. We hopen dat het kamermeisje van een drankje houdt. We laten namelijk de koelbox achter met bier, wijn, cola en water erin. Leuk kerstpakket toch? Het is ongeveer een half uurtje rijden naar het vliegveld en dat gaat vlot op zaterdagochtend. We brengen de auto terug naar Alamo. Alles staat duidelijk aangegeven in het gigantisch grote car rental center. We nemen afscheid van de auto, snik. Was echt een fijne wagen. Met de MIA Mover gaan we naar de vertrekhal. We printen de boardingcards, dat gaat allemaal weer vlotjes. Het inleveren van de koffers is dan weer een ander verhaal. Daar staat dan weer een giga rij. Maar wij zijn ruim op tijd, no worries.

We vliegen om 12.10 uur met Delta weer naar New York JFK. De vlucht zit vol en het is een klein vliegtuig. Er wordt streng gecontroleerd op de grote van je handbagage. Als het niet in het “meetbakje” past moet het alsnog ingecheckt worden. Er worden nog heel wat tassen ingecheckt. Als je ook ziet wat sommige meenemen. Onze bagage past prima gelukkig. We komen mooi op tijd aan in New York. Dat is prettig, want we hebben niet zoveel overstaptijd. 1 uur en 20 minuten. Maar daar zijn de meeste minuten inmiddels al van voorbij voordat jet het vliegtuig uit bent. Met een bus rijden we naar gate B20 aan de andere kant van het vliegveld. Dat is nog een beetje ouderwets hier. Als we aankomen bij B20 is het boarden net begonnen, mooi op tijd dus.

Ook hier weer een vol vliegtuig, maar alles gaat vlot en al snel zitten we weer. We zien vanuit het vliegtuig de sneeuwschuivers e.d. al staan op JFK, maar het is nu 8 graden dus die zijn niet nodig. Ook hier rijden we mooi op tijd weg bij de gate. 16.35 uur. De piloot geeft aan dat de vlucht 6 uur en 35 minuten zal duren, dat is lekker snel dan. We taxiën naar de startbaan, die is best ver weg. Eenmaal aangekomen zegt Jos doodleuk “volgens mij gaan we weer terug”. En ja hoor, we gaan van de baan af. Door het lange taxiën en regelmatig remmen is er een rem oververhit en die moet eerst afkoelen. Dus een kwartier aan de kant met motoren uit. Dan mogen we alsnog. Nog even een laatste blik op de lichtjes van New York en dan zijn we echt weg.

Zondagochtend: Vlucht verloopt verder goed. Helaas slapen we allebei niet en zijn dus goed gaar als we om 6.00 uur landen op Schiphol. We zijn dan ook heel blij dat we opgehaald worden en om 8.00 uur stappen we ons huisje weer binnen. Zo, nu eerst maar even slapen.

Conclusie:

• We hebben 1585 mijl gereden (2550 km) in 15 dagen.
• Florida is een heel andere staat dan alle andere, maar is na 12,5 jaar weer prima bevallen.
  De sfeer is er goed, het was ook totaal niet druk in deze periode.
• Het weer is een beetje tegengevallen. We hadden op wat meer zon gehoopt.
  We hebben regelmatig een buitje of bewolking gehad. De temperatuur was eigenlijk altijd wel goed.
• Kerstsfeer in de zon, dat was leuk om mee te maken. In New York hebben we ook de kerstsfeer meegemaakt.
  Maar hier was het weer heel anders. Huizen die prachtig versierd zijn, kerstbomen op de daken van auto’s en overal kerstmuziek. Erg leuk!
• Het mooiste hotel was natuurlijk de Don Cesar op onze trouwdag.
• Hoogtepunt van deze vakantie was wel het zwemmen met de dolfijnen!